Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/262

बीस् साल् सम्म त ज्यान त्यान यहिं वाँद् लाग्यो र खेत् रोपिया,
यो साल् बाँद पनि खोलिएछ जलले ढुङ्गा सबै छोपिया,
ढुङ्गा खोजि लगाउँ बाँद कसरी राख्तैन ढुङ्गा पनी,
मानिस् पस्न त क्वै सकेन जलमा स्वात्तै बगम्ला भनी ॥
अर्ज्याल् भाट ढकाल् अचार्ज इन चार् जम्मा भई सब् वस्यौं,
मील्यो मत् सब मोहिको र मतले बाँद् लाऊनामा पस्यौं,
उस् मौका गिरिधारि एहि पनि भाट् सल्लाहमा नै थियो,
भर् यस्को नभएर मात्र अहिले यस्तो उजुर् पो दियो ॥

३५
लुच्चा हुन्‌ यस भाटका सव कुरा आँफै कुला मृनिकै,
खेतैलाइ त टापु भन्दछ भन्या यस्‌ भाटको क्या सही ॥

३६
अघिल्ला जन्मैका पनि शरिरमा पाप्‌ कति हुनन्‌
अनी फेरी जाहाँ अझ अरु थपीन्या पनि हुनन्‌
भनी सुद्ठी राख््या जनहरु दयाले तरि-लिनन्‌,
मिचाहा जो जो छन्‌ यमपुरि गई खुपूसित रुनन्‌ ॥
मिचाहा को को छन्‌ भनिकन विचार्‌ गर्नु जनले,
हरीको विश्वासै नगरि हिंडन्या मूर्ष मनले ॥

३७
क्वै उठ्छन्‌ त सबेरमा ति धनकै खाँतीरका काम्‌ लिई,
दौड्याका परदेश घर्‌ घर धनै-वृद्धी विषे मन्‌ दिई ।
धन्‌ ठूलो बुझि धर्म छोडि पनि धन्‌ घरभित्र भर्‌छन्‌ जहाँ,
सब्‌ छोडी मरि जानु पर्दछ नरक्‌ चेत्नन्‌ अनी पो वहाँ ॥

३८
यत्ती छन्‌ सब देवता भनि यहाँ गन्तै नसक्नू भई,
याहीं छन्‌ सब तीर्थ पाप्‌ हरि दिन्या जानू नपर्न्या कहीँ ।
ई नेपालू-सरि पूण्य भूमि त अहो देखीन मैले कतै,
आर्या-तीर्ध"मरण्‌ छ मुक्ति दिनमा तत्पर्‌ खडा छन्‌ शिवै ॥
माया ईश्वरकी जगत्‌ कि जननी श्री गुहयकाली पनी,
आफ्ना भक्त उपर्‌ कृपा गरु भनी ताही बस्याकी पनी ॥

३९
क्याले भुल्छौ जगत्मा नरहरु बहुतै दुःखले पक्रिएका,
सबका शिर्‌माथि लाठी दिन-दिन यमका वज्र नै टक्रिएका ।
देख्छौ सुन्छौ कहन्छौ अझ हरि नभजी वित्तमै चित्त लायौ,
तापू होला खुप्‌ मरणूमा हरि भज नभजी व्यर्थ सब्‌ दिन्‌ बितायौ ॥