Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/229

लक्ष्मण्लाइ तहाँ भन्या त ऋषिले हाजिर् गराऊ भनी ।
लक्ष्मण्लाइ कठिन् भयो कठिनले बिन्ती लगाया पनी ॥
भीत्रै जान हुँदैन जाउँ कसरी विस्तार् कहाँ तक् गरू ।
जुन् काम् खातिर आज आउनु भयो सो पूर्ण गर्छू बरू ॥२२२॥

लक्ष्मण्ले यति ती मुनी कन तसै बिन्ती गर्याथा जसै ।
दुर्वासा ऋषि हुन् बडा त पनि खुप् रीसाइ बोल्या तसै ॥
लै जाऊ अझ रामका चरणमा वाहीं शरण् पर्दछू ।
लै जान्नौ त मलाइ भित्र त कुलैको भस्म झन् गर्दछू ॥२२३॥

सून्या येति वचन् र लक्ष्मणजिले मन्मा विचार् यो गर्या ।
कुल्को नाश् न हवस् कुशल् सब रहुन् क्या हुन्छ मै एक् मर्या ॥
ऐल्हे भीत्र त जान निश्चय पर्यो यस्तो विचार् खुप् गरी ।
लक्ष्मण् भित्र गया जहाँ प्रभु थिया त्रैलोक्यका नाथ् हरी ॥२२४॥

द्वार्मा हाजिर छन् ऋषी भनि तहाँ बिन्ती गर्याथ्या जसै ।
ती काल्लाइ बिदा गरेर रघुनाथ् बाहीर आया तसै ॥
दुर्वासा सित भेट् भयो जब तहाँ राम्ले नमस्कार् गरी ।
सोध्नू भो ऋषिलाइ आउनु भयो कस्तो इरादा धरी ॥२२५॥

इच्छा भोजनमा थियो ति ऋषिको सो बिन्ति गर्दा भया ।
भोजन् बक्सनु भो र भोजन गरी ऋ़षी खुसी भै गया ॥
यै बीच्मा तहिं संझि बक्सनु भयो राम्ले प्रतिज्ञा पनी ।
लक्ष्मण्लाइ कसोरि मारुँ अहिले यै हो विपत्ती भनी ॥२२६॥

सन्ताप् श्रीरघुनाथका जब पर्यो लक्ष्मण् चरण्मा पर्या ।
मारी दीनु हवस् मलाइ भगवन् यो ताहिं बिन्ती गर्या ॥
ठूलो भन्नु छ धर्म हो उहि रहोस् बिन्ती गर्या यो जसै ।
यस्को निश्चय गर्नलाइ हुन गो ठूलो सभा एक् तसै ॥२२७॥