Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/224

बूझी बक्सनु भो र शोक् पर गरी बाँकी रह्याका थिया ।
सब् सम्पूर्ण गरेर दान् दिनु भयो ब्राह्मण् तहीं सब् थिया ॥
जो ता यज्ञ महाँ थिया जनहरू धन्ले ति पूर्णै भया ।
बीदा बक्सनु भो र देसि जति हुन् बीदा हुँदै सब् गया ॥१९२॥

सीताजी सितको वियोग् जब भयो श्रीराम् विरक्तै भया ।
यज्ञस्थान् कन छोडि पुत्र सँग ली जल्दी अयोध्या गया ॥
कौशल्या जननी पनी खुसि भइन् श्रीराम आया भनी ।
लक्षण् अन्त्य निहारि ज्ञानकि कथा चर्चा गरिन् बेस् भनी ॥१९३॥

कौशल्या रामलाई त्रिभुवनपतिका नाथ् रमानाथ जानी ।
कुन् पाठ्ले बन्ध छुट्ला भनि कन मनमा खुप् ठुलो दुःख मानी ॥
आइन् पाऊ परिन् फेर् विनति पनि गरिन् रामजीका चरण्मा ।
कुन् पाठले बन्ध छुट्छन् यति म कन कहू आज आया शरण्मा ॥१९४॥

यस्तो बिन्ती सुनी खुप् खुसि पनि हुनु भो बन्ध छुट्न्या उपाई ।
सब् भन्दा येहि ठूलो भनि कहनु भयो भक्तियोग् माइलाई ॥
भक्तीयोग्मा पनी जो त्रिगुणरहितकी भक्ति छन् सोहि गर्नू ।
गङ्गाजीका प्रवाहा सरि गरि यस मन्लाइ मै माथि धर्नू ॥१९५॥

मै माथी चित्त धन्र्या जनहरु सहजै भक्तिमान् होइ जान्छन् ।
चार् छन् मुक्ती ति चारै कन पनि तलका तृण् सरीका ति मान्छन् ॥
मैमाथी चित्त धन्र्या भनि कन बुझि ल्यौ साधना गर्न माहाँ ।
तेस्को वर्णन् म गर्छू अब सब बुझिल्यौ सब् खुलस्ता छ याहाँ ॥१९६॥

इच्छा काहिं न राखनू विषयमा सब् धर्म थाम्नू पनी ।
सत्काम् गर्नु विचार राख्नु मनमा हिंसा घटीया भनी ॥
मेरो दर्शन गर्नु खुप् स्तुति पुजा गर्नू स्मरण् खुप् गरी ।
पाऊमा परि दण्डवत् गरि लिनू जाइन्छ यस्ले तरी ॥१९७॥