Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/127

कान्छो रावणपुत्र अक्षयकुमार् मार्याँ र रावण् जहाँ ।
थीयो ताहिं गयाँ भन्याँ हित वचन् टेरेन केही तहाँ ॥
गर्थ्यो बक्बक बात् अनेक् तरहका मैले भुसूनै गनी ।
रावण् कै अघि खाग् गरी सकि दियाँ पोलेर लङ्का पनी ॥१५०॥

येती कर्म गरी यहाँ हजुरमा आयाँ म ऐल्हे भनी ।
येती बिन्ति गरी खडा भइ रह्या ताहाँ ति सेवक् पनी ॥
श्रीराम्ले पनि काखमा लिनु भयो सर्वस्व दिन्छू भनी ।
बात्ले चित्त बुझाइ बक्सनु भयो सर्वस्व यै हो भनी ॥१५१॥

मैले खुस् भइ काख् दियाँ पनि भन्या फेर् दीनु बाँकी रती ।
केही चिज् रहँदैन सब् मिलि गयो यो बात् बताऊँ कती ॥
काख्मा राखि हुकुम् भयो यति जसै खूसी हनूमान् भया ।
आनन्दाश्रु गिराइ भक्तिरसले हाजिर् हजुर्मा रह्या ॥१५२॥

धन्य हुन् इ हनुमान् इ सरीको ।
कोही छैन अरु भक्त हरीको ॥
भक्ति खुप् गरि त काख् पनि पाया ।
लोकमा अधिक धन्य कहाया ॥१५३॥

जस्को पुजा तुलसिपत्र चढाइ गर्छन् ।
उस्ता पनी त भवसागर पार तर्छन् ॥
ई ता उनै प्रभुजिका दुत हुन् त काहाँ ।
सक्नू छ वर्णन गरी इनको त याहाँ ॥१५४॥

इति श्रीसुन्दरकाण्ड ।