Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/125

भेट्याछन् बुझियो सिता कन न ता लुट्थ्या मधूवन् कहाँ ।
ई बात् सुग्रिव गर्दथ्या प्रभुजिले सून्या र सोध्या तहाँ ॥
सीताको पनि नाम् लियेर तिमिले क्या बोल्दछौ बात् भनी ॥
सोधी बक्सनु भो र सुग्रिवजिले बिन्ती गर्या बात् पनी ॥१३८॥

हे नाथ् श्रीमधुवन् थियो अति असल् मेरो बघैंचा तहाँ ।
ऐल्हे ता हनुमान्हरू बलजफत् आयेर एक् क्षण् महाँ ॥
लूट्याछन् मधुरस् अनेक् तरहका चौकी कुट्याछन् पनी ।
आया आज फिराद गर्न मधुवन् लूट्या र कूट्या भनी ॥१३९॥

सोही बात म गर्दछू रघुपते इन्ले सिताजी पनी ।
भेट्याछन् तब पो लुट्या र मधुवन् रोक्ता कुट्याको भनी ॥
यो बिन्ती गरि जल्दि सुग्रिवजिले ती चौकिलाई तहाँ ।
दीया हूकुम जल्दि फर्कि कन गै चाँडै पठाऊ यहाँ ॥१४०॥

आउन् श्रीहनुमान्हरू अब यहीं चाँडो भनी यो जसै ।
दीया निर्भय दी हुकुम् उहि बखत् फर्क्या र दौड्या तसै ॥
मामा सुग्रिवका गया र दधिमुख् हूकुम् सुनाई दिया ।
खूसी भै हनुमान्हरू पनि गया जाहाँ रघूनाथ् थिया ॥१४१॥

राम् सुग्रीव् कन दण्डवत् गरि लिया साम्ने जमिन्मा परी ।
सब् विस्तार् हनुमानले तहिं गर्या वृत्तान्त एक् एक् गरी ॥
भेट्याँ आज सिताजिलाइ रघुनाथ् लङ्कापुरीमा गई ।
जस्सै देखि लियाँ सिता कन तसै सानू स्वरुप्को भई ॥१४२॥

पात्का अन्तरमा लुकी जननिका साम्ने नजिक्मा रह्याँ ।
जो वृत्तान्त थियो सबै हजुरको त्यै सूक्ष्म रुप्ले कह्याँ ॥
भोकी दुब्लि हजूर दूर रहँदा संझेर साह्रै रुँदी ।
राम् राम् बोल्दि अनाथ् भई कन बहुत् विह्वल् निरन्तर् हुँदी ॥१४३॥