Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/123

लाग्यो बल्न सहर् जल्या र सब घर् सब् बन्द रस्ता भई ।
भागी जान न पाउँदा हुँदि अनेक् राक्षस् अटाली गई ॥
फाल् हाली कन अग्निमा परि मर्या यो चाल् सहर्मा भयो ।
पोल्यानन् घर एक् विभीषणजिको त्यो मात्र बाँकी रह्यो ॥१२६॥

येती काम गरी सकी पुछरको आगो निभाऊँ भनी ।
कूदी जल्दि समुद्रमा पुगि पुछर् चोभी निभाया पनी ॥
अग्नीले पनि मित्रपुत्र भनि ताप् केही गर्यानन् तहाँ ।
सीताको पनि प्रार्थना हुन गयो डढ्थ्या हनूमान् कहाँ ॥१२७॥

राम्का फगत् स्मरणले पनि दुःख छुट्छन् ।
आध्यात्मिकादि सब ताप् पनि जल्दि टुट्छन् ॥
साक्षात् उनै प्रभुजिका दुत भै गयाका ।
डढ्थ्या कहाँ ति हनुमान् अति हित् भयाका ॥१२८॥

फिन्र्या मन्सुब ली बिदा हुन सिताजी थ्यैं हनूमान् गया ।
बीदा खूसि भयेर बक्सनु हवस् जान्छू म भन्दै भया ॥
आऊँछन् रघुनाथ् अवश्य भनि यो बिन्ती गर्याथ्या जसै ।
साह्रै शोक् मनमा धरी कन सिता क्यै भन्न लागिन् तसै ॥१२९॥

तिमि कन नजिकैमा देखि खुप् खूसि हुन्थ्याँ ।
घडि घडि रघुनाथ्का मिष्ट वार्ता म सुन्थ्याँ ॥
अब कसरि म यस्ता दुःखले प्राण धर्छू ।
तिमि पनि फिरि जान्या फेरि ताप्मा म पर्छू ॥१३०॥

सीताका इ वचन् सुनेर झटपट् हात् जोरि बिन्ती गर्या ।
यस्तो शोक् अब छोडि बक्सनु हवस् आपत्ति साह्रै भया ॥
ऐल्हे दाखिल गर्छु राम्चरणमा बोकी हुकुम् लौ हवस् ।
धेरै शोक् किन गर्नु हुन्छ मनमा यो शोक् दुरैमा रहोस् ॥१३१॥