चारु चट्ट अघि
सर्दछिन् अब ।
ती
रहँदी
प्रियम्वदा ॥
बढालु
बैंसमा ॥
वस्त्र, कुद्दमल सुगन्ध
बन्धन ॥
“क्या मसक्क भन बैंस मस्कियो ॥” सुन्दछिन् नजरले इशारिँदी । नजीक
“लच्किएछ अलि उप्सिईकन ।
वल्कलै
पनि
क्या छिचल्छ
तरुणोपना भने ।
फुक्छ पात भँवरा झुलाउन । उप्सिएर फुददछन् हरित
मुग्ध
नलिनी-प्रकोशमा ॥ बाह्य बन्धन ।
पाउँछ
(३५)
सुवासको
धन ॥”
“चारु जा तँ नखरे” भनी तिनी ।
अर्द्घाख लालिमा वदनमा
तर अर्ड्धलाजकी सरक्कभै
रङ्ग रोक्न अलि यत्न गर्दछिन् ॥
छुनुसफल ती मुहारमा । छन् विफल रङ्ग आउँदा ॥ (३६)
थप्दछिन् छुन कपोल चैते 'रोस्ही । पुष्टतासँग
पह
पोटिलो
सुख
प्रफुल्लता
हुनु चढे
।
उ
(३७) “धन्य ती कर" भनी अभागका । हात
सुन्दर
वी
माघुरी ॥ हेर्दछन् ॥
ती सहस्रसतिदिका पर्खी । जो बने सहजमा त्यहाँ वश ॥ देखिँदा यशा। राज्यनीच हरियो दिशा दश॥ भाललाइ करले मुतार्दछन् फूल “चारु' घुसार्दछिन् ॥ “(३८)
१२३
