यिनसँग नखराको नक्कली भाव छैन । छल कपट सुधाको जिन्दगी नै छुँदैन ॥
सरस सरल वार्ता गर्दछन् मिष्टभाषी । वन हृदय बने झैं ओठ रङ्गी सुवासी ॥ (३९)
वचन मृदु चरा छन्, वन्य यी अप्सरा छन् । पति कलित राम्रा कोपिलाका कुरा छन् ॥
रँग सुवदन बैंसे बीच चढ्दा सुरा छन्। सब वनदुहिता यी बैंसका आँकुरा छन् ॥ (४०) १
मृग-शिशुसँग खेली प्राकृत स्वादु केली । कुसुमित रँग चढ्दा वन्य आनन्द बेली ॥
मदन शर बनाई बस्दछन् कुञ्जभित्र । हृदयसँग
बढालू
भाव
(४१)
मागी
विचित्र ॥
वन विरचित स्वप्नातुल्य राम्रा मुहार । प्रकृत तवर खुल्ने शान्त खोपी जुहार ॥
किरणहरु पसेका स्वर्गका स्वर्ण रङ्ग । स्वर
सलिल
विहगहरूको
भित्रिय
बोल
(४२)
ढङ्ग॥
मृदुल रेखाबाट आकारिँदा यी ।
तुहिनधवल
भझल्कासाथ
पाई
सफाइ ॥
“कुसुमकलि कि नारीरूपमा मूर्ति ल्याकँ ?'
भनिकन विधिले यी आधि दोधारभित्र ॥ मसृण छिनुहरूले छन् कुँदेका विचित्र । (४३) यिनकन जलका छन् बोल लोलाउने जो । गुनुगुनुसित चल्ने बालकल्लोल भाव ॥
पवन वन झुलौना झूल छन् पात झुम्का । हरित शिशा जग" जगत् छन् मालिनीतीर थुम्का ॥
प्रकृति सरल सत् प्रभाव । मघुर विहगवाला-तुल्य मीठा स्वभाव ॥
(४४)
१४२
