“मञ्जरी- सुम -रुद्ध भै गला । कि भन कण्ठकोकिला ? या पुगेर मृदुबैस सुन्तला ! खोज्छ भैँवरा. सुमञ्जुला के छ उत्तर खुला शकुन्तला ?"
?
(रर)
मुस्कुराउँछ विनम्र लोचन ।
तेज चढ्छ, बिजुली कि मोहन ?
भाव झल्किन गई छुँदो मन । लाम्चिईकन कुना विमोहन ॥
रोक्न कोशिश गरेर मुस्मुस । पालुवा ओठ क्रमका विकासले ॥
पालुवासरि
प्रवालका
॥
५
बक कपोल क जोन भै फुले ॥
मुहारमा ।
आखिभी अव
वक्र लोचन
चारु
उचालिँदा
बनेरहट्ने ।
उत्तर
थप्दछिन् तब
(२४)
चले ॥
कुरै फुले॥
प्रियम्वदा त्यहाँ ।
"क्र्या फुली
मृदुलता
लतासरि ।
एक
मिनिन्द
सुन्दरी ॥”
चट्ट
फर्किँदी ॥
लाज फुल्छ लिन लाल माधुरी । डाकन
(२५) आँखिभौँ मृदुलरेख(वुनिचिदी ॥ लाजसाध
त्यो अशोक तरुलाइ ककिँदी । अप्रसन्नगनसाथ
तकिँदी ॥
छन् खडा अलि घडा छचल्किँदी ।
बैंसको ढलकसाघ ढल्किँदी ॥ मैघका विपिनबीचकी कला । वारुणी मधुरता शकुन्तला ॥
(रछ
१२०
