Page:Tarun tapasi.pdf/86

त्रयोदश विश्राम

१
पिउँदै रसिलो सुधा सरी
मुनिको भावुक भाव-माधुरी ।
कवि दङ्ग थिये पला पला
फिर सुस्तै मुनिको खुल्यो गला ॥

२
पर्‍यो मैलो छाया किन किन उदासीन मनमा
म टोलायेँ ज्यादा उस जुनकिरीको निधनमा ।
बित्यो सुस्तै सुस्तै समय, बटुवाको फिर उही
फुक्यो याताऽऽयात-क्रम विषय वा जीवन-बही ॥

३
परैदेखी हेर्दै प्रणयसित मेरो मधुरिमा
फराकीलो छाया-जडित उस चौकी-उपरमा ।
ठुला साना लाखौँथरि पथिक थाले बटुलिन
बन्यो मानू चौकी थकित सबको शान्ति-सदन ॥

४
झरी, वर्षा, वर्षोपल विकट शीताऽऽतप, हुरी
खनिन्थ्यो, वर्षन्थ्यो सब फगत मेरै शिरभरी ।
लिई आडा मेरो पथिक पथको सङ्कट छली
सुबिस्ताई लाखौँ किसिमसित गर्थे खलबली ॥

५
गुणी, ज्ञानी, ग्वाला, कुषक, भिखमङ्गा, लखपति
विलासी वैरागी प्रभृति, बहुरङ्गी पथिक ती ।
त्यहाँ जो जो बस्थे विविध तिनको भाव-लहरी
म देख्थेँ, फन्कन्थे हृदय-दहमा तर्क-भुमरी ॥