Page:Shakuntala.pdf/162

सब प्रेम हो, बुझ सुन्दरी ।
घ्वनिमा छ जो मुरली भरी ॥"
यति नातले अलि जिल्ल ती।
अरु प्ररन गर्न विचार्दथिन्‌ ॥
तब झद्‌ भल्याँस्स बनी उठिन्‌ ।
जन मिर्मिरि नभ भो अलि॥
अन प्रातले वनपातमा ।
मधुर प्रवात उठाउँछ॥
रवि दूर भै छवि मिमिरि।
'दिन' सूचना दिन आउँछ ॥
(३८)

मघु शीतको नलहरीसरि ।
तुहिन-प्रभावित मिर्मिरी ॥
बिउँफझी हवा अचली चली ।
गति मन्द॒ ली लहराउँछ ॥
अलि सिर्सिरी हलुका गरी ।
मञ्जरी उ सरसाउँछ ॥
अनि मिर्मिरे-पनको टुना।
सपना किनार सुहाउँछ ॥
पहिला चरा वन-नीडमा ।
सपना-पुछार कराउँछ ॥
क्षितिज प्रभा-पट पूर्वको ।
नव आतुल्य रछाउँछ ॥
कुद्रो बनी कण शीतको
तल टप्किँदै फुल लाउँछ ॥
अन क्ुष्णता पछि रूपले ।
रँग राय धघैर समाउँछ॥
मृद्‌ तारका नभ-नीलिमा ।
मधुरो गरी मुसकाउँछ ॥
अलि सर्सरे वनका मुना ।
पहिलो प्रभा झलकाउँछ ॥