Page:Mhendu.pdf/26

[१२]
म्हैन्दु देखी तर्सिइन्‌
आँखामा आँसु बर्सन्छन्‌ ।
हरामीको डरले ।
मुटु कामी धर्कन्छन्‌ ॥

[१३]
खुकुरी ली हातमा
नाङ्गो कलकल वातमा
उप्रो राङ्जा घाटमा ।
“लौ आ" भन्छ ठाँटमा ॥

[१४]
गुम्बु भयो अकमक्क
थाहा केर? भो छक्क!
हाँक लिनु कि चुप लाग्नु ।
टुलटुल आँखा पिलिक्क ।

[१५]
म्हेन्द॒ छेकी बस्दछिन्‌ ।
राङ्जा नाची आउँदा
"जूँघा भए आ" भन्छ
चुपचाप गुम्ब पाउँदा ॥

[१६]
रोइन्‌ म्हेन्दु फूल कैं
विन्दु शीतको लव जल कैँ
हात जोरी भन्दछिन्‌-
स्वरले खोला कलकल छै !

[१७]
“मेरो विन्ति नलड |
पीर्ति दुइटै दिल पढ।
यिनलाई मारे राङ्जाजी
मुखै हेर्दिन गन्धा पौ !

[१८]
पीरतीको बाटोमा
लड्छौं हामी माटोमा ।
साँचो गुदी साटोमा
रगत खालि हातलाई
पृथिवीको पन्नामा
फूल तगैको तन्नामा
चिरी मुटु कमलको
रगत तातो बगाई ।

[१९]
हेर त फूलले के भन्छ ?
पीर्ति त्यस्तो रुँग हुन्छ ।
हेर चरा के भन्छ
पीर्तिको त्यस्तो स्वर हुन्छ ।

[२०]
ईश्वर हाँस्छ बनवनमा
जून लिपेको आँगनमा
फूल्की उद्दछ कनकनमा
शरम छैन हा ! मनमा !
प्रेमले सिर्ज्यो संसार जो
दयाले बर्स्यो जलसार जो
सुखलाई दियो सिगार जो
हेरन जलको कनकनमा ।
शोध हे वीर मनमा
पोख्नु पो रगत रणमा ।