Page:Mhendu.pdf/27

[सं] झ

मुना मुना के भन्छ |
आँधी खपी नरम छ।
लडाइँ गर्ने बाँढको बोट ।
डचाङ्याङ्‌ डुझ्गुङ्‌ शरम छ । ।

[२२] झ

फूलको नसा के भन्छ |
चोट लाए पाप हुन्छ।
पृुथिवीको छातीमा ।
ढुङ्गे दिललाई श्राप हुन्छ ॥
[२३] ।

फूल सारा क्या रुन्छन्‌ |
मानिस दिलले नसुन्छन्‌

घूलो वर्षले घुन्छिन्‌ |
मुर्दा आँखा सुनसान छ।
[२४] |

मेघ छैँ मर्द गर्जन्छ
हाम्रो आँसु वर्षन्छ । ।
लडाकाले शान्तिको ।
ढुक्कुर मुटु तर्सिन्छ । |
[२५] |

भित्र चरी मूर्छा छ ।
बाहिर मुङ्गो वर्षा छ |
काँप्छिन्‌ पृथ्वी धाँजा गै ।
छातीमा दु:खको धर्सा छ ।
[२६] |

फूल यौटा बनाइदेक |
दता त्यल्लाई भन्नेछु |
च्याती च्याती मार्नेलाई
राक्षस मैले गन्नेछु ॥
[रिणु
दिलमा मासु नपल्हाई
कल्ले लिने लौ मलाई ?
ढुङ्गो पीर्ति गर्दैन
पीर्ति गर्ने मर्दैन ।
[२८]
कृगडा यौ के लागि ?
माटो खरानी लौ मागी
चाहे जिउ यो छोड्चुला
ढुङ्गो जस्तो मान्छेको
मुखलाई आँखा मोड्दिउँला !
[२९]
सुनको शहर माथि छ
नरम दिल पो साथी छ ।
फुली आएँ बोलाउन
मनमा तिम्रो राती छ ॥
रि०]
ईश्वर फूलमा वेद फल्यो
सुगन्धमा सत्‌ फुल्यो ।
किरण भई भेद खुल्यो !
चरी बोलमा प्रेम बोल्यो
यस्तो संसार पाएर
अन्धो आँखा क्या पोल्यो
51
आँसुभरी ले विन्ति
वीर है मेरो बेगिन्ती