Page:Mhendu.pdf/17

[१३]
आफ्नोभन्दा तामाङ्‌ बोली
बैंस मधुरका लाली खोली !
अधर गुलाबी बोली बोली
भन्दछ यौटै मानव मानव
एकै सूतको कञ्चन चोली ।
[१५]
सुन्दा 'म्हेन्द॒' गाना इन्दु
छुन्छिन्‌ इन्दीवरका विन्दु
झर्छन्‌ तारा पृथ्वी जलमा
बन्छन्‌ चौता मानव बन्धु !
गाँसी नाला सारालाई
लिन्छन्‌ छातीमाथि सिन्धु ।
परमेश्वरले आफ्नो मूर्ति
छाया फार्छन्‌ मानव दिलमा
गाँसिन्छन्‌ सब देश र रीति
माला बन्दै रङ्ठी फूलमा ॥
१५५]
भाषा घम्छन्‌, जाति मिल्छन्‌
यौटै रूखमा हाँगा फुल्छन्‌ !
देव र देवी पन्छी डुल्छन्‌ !
एकै ज्योति फूलमा फुल्छिन्‌ ॥
[१६]
जानेँ मैले प्रेमले खोले
सिर्जन कुञ्जी परमेश्वरले
एकै दिलले हाँसी बोले
त्यसमा रँगरँग भिन्दै घोले
धेर दिशामा लहरी डोले
शवल बनेका पन्छी बोले ।
[१५]

हेलम्बुमा कान्तिपुरी छन्‌

कान्तिपुरीमा भोट भरी छन्‌
फूल अनेकन बोटभरी छन्‌

कमलहरूमा दिव्य गुलाफ ।
एक छ फुल्दो, फल्दो, बल्दो,

एक अनेकन लहरी चल्दो
आखिर सारा रँगहरू मिल्छन्‌

आखिर सब स्वर मुटुमा मिल्छन्‌
चम प्रेरणा सुन्दर राहा

बहम अनेक छ एक मिलाप ॥

८]

सुनयुग हाम्रा नभमा फुल्छन्‌

मनका सपना बादल फुल्छन्‌ ।
उदयहरूले नवी उछल्छन्‌

तारा बिरादर नभमा फुल्छन्‌ ।
प्रेरण हावा त्रहतुमा डुल्छन्‌

कविहरू तादीसँगमा फुल्छन्‌ !
मानिस हो संसार ।

उदय नयाँमा नवध्वनि खुल्छन्‌
बादल बन्दै ज्योति माथि

चढ्दछ पारावार !
फटिक फुटेको लयमा चल्छन्‌

एक अनेकौँ पार !
विश्वकी देवी सुन्दर छाया

गाना भर्दै दायाँ बायाँ
आँसुहरूले फूल सिँगारी

आज आज सपना प्यारी
गिरिवनहरूका अमृत भारी ॥