Page:Shakuntala.pdf/42

झझल्‌झल्‌ झझलझल्‌ छ झल्कीरहेको ।
मरुल्लोल कल्लोल छलछल्‌ छ छल्‌छन्‌ ॥
जहाँ जून टल्पल्‌ छ चल्मल्‌ चलेर ।
ककल्‌कल्‌, नयाँ कल्पना कल्कलाई ॥
(१७)

यता स्वर्गका अप्सरा छम्छमाए ।
मिही झिम्किने चालले चम्चमाए ॥
उता वायु नै गन्धले झम्झमाए ।
यता रङ्ग नै राप भै रम्रमाए॥
(१८)

“सधैँ के तपस्या ?” भनी पालुवाले ।
नयाँ कामको रङ्गकी बैंसवाली ॥
भरीलो नशादार चापल्यद्वारा ।
गरी वायुको आड पाई इशारा ॥
(१९)

चुमे पातले पात त्यो प्रेरणाले ।
हन॥ 2001 नाम ली गन्धवाह ॥
अँगाः का | 0 खा ००० ।
गिज्याई मुस्कुराई ॥
(२०)

भने च्याखुराले “छ सौन्दर्यभित्र ।
अहो ! मारको मोहनी क्या विचित्र ॥
त्यही स्वर्ग देखिन्छ, त्यो हो समाधि ।
अरू शून्य हो, शून्य वैकुण्ठगादी ॥”
(२१)

त्यसै स्वर्ग ओर्ल्यौ तपस्या गिज्याई ।
परीरूप भन्थ्यो “सबैले मलाई ॥
सधैं खोज्दछन्‌, साधु ! संसार त्यागी ।
नदेख्ने नटिप्ने सबै हुन्‌ अभागी ॥”
(२२)