Page:Ek chihan.pdf/93: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 6: | Line 6: | ||
र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । | र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । | ||
यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी | यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी | ||
कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् | कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् नानीथकुँले मन्जुर गरेकी भए पनि म | ||
विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि | विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि | ||
दुहाई गर्नु फजुल छ ।" | दुहाई गर्नु फजुल छ ।" शिव नारानले प्रस्ट भनिदिए । | ||
" | "शिव नारान । म तिमीलाई समय दिन्छु, राति सुत्ता अलि ठन्डा | ||
मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह | मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह | ||
गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख | गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख | ||
| Line 16: | Line 16: | ||
बहादुरले भने । | बहादुरले भने । | ||
रामबहादुरले यति भन्नासाथ | रामबहादुरले यति भन्नासाथ शिव नारान रिसले आगो भई जुरुक्क | ||
उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको | उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको | ||
गर्दन ङयाँच्च समाउँदै | गर्दन ङयाँच्च समाउँदै शिव नारानले भने– "भन् साले ! अब के चाहन्छस् | ||
तँ ?" | तँ ?" | ||
लतमाया, हाकुमाया, | लतमाया, हाकुमाया, नानीथकुँ सब छुट्टयाउन दगुरे । उनीहरूले | ||
शिव नारानलाई तानिरहे, रामबहादुर डरले थरथरी भएर 'ऐय्या !' भनी | |||
कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै | कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै शिव नारानको मुखतर्फ हेरेर भने– | ||
"छोड् !" | "छोड् !" | ||
रामबहादुरको गर्दन छोड्दै | रामबहादुरको गर्दन छोड्दै शिव नारानले भने– "साले ! यस | ||
पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।" | पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।" | ||
"के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा | "के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा | ||
पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले | पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले | ||
भने– "तानमा परेको तीन सय रुपियाँ के गर्छौ नि ? सुब्बासाहेबले अहिल्यै | |||
लिएर आइज भन्नुभएको छ ।" | लिएर आइज भन्नुभएको छ ।" | ||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Revision as of 21:59, 22 June 2025
सकेका आफ्ना इमानदार बाबुको वचन राख्ने काम गर, तिम्री आमा लतमायाको पनि मन्जुरी छ । सोध, तिम्री आमा त मौजुद छिन् ।"
"मेरो पिताज्यूले यस्तो अनुचित मन्जुरी कहिले पनि दिनुभएन, यो बिलकुल फुट कुरा हो । कदाचित् भुलले उहाँले वचन दिनुभएको साँच्ची हो र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् नानीथकुँले मन्जुर गरेकी भए पनि म विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि दुहाई गर्नु फजुल छ ।" शिव नारानले प्रस्ट भनिदिए ।
"शिव नारान । म तिमीलाई समय दिन्छु, राति सुत्ता अलि ठन्डा मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख पाउने कुरा तिम्रो हातमा आइरहेको छ ।" केही सम्झाएर भनेको भावमा राम बहादुरले भने ।
रामबहादुरले यति भन्नासाथ शिव नारान रिसले आगो भई जुरुक्क उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको गर्दन ङयाँच्च समाउँदै शिव नारानले भने– "भन् साले ! अब के चाहन्छस् तँ ?"
लतमाया, हाकुमाया, नानीथकुँ सब छुट्टयाउन दगुरे । उनीहरूले शिव नारानलाई तानिरहे, रामबहादुर डरले थरथरी भएर 'ऐय्या !' भनी कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै शिव नारानको मुखतर्फ हेरेर भने– "छोड् !"
रामबहादुरको गर्दन छोड्दै शिव नारानले भने– "साले ! यस पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।"
"के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले भने– "तानमा परेको तीन सय रुपियाँ के गर्छौ नि ? सुब्बासाहेबले अहिल्यै लिएर आइज भन्नुभएको छ ।"