Page:Ek chihan.pdf/93: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "सकेका आफ्ना इमानदार बाबुको वचन राख्ने काम गर, तिम्री आमा लतमायाको पनि मन्जुरी छ । सोध, तिम्री आमा त मौजुद छिन् ।" "मेरो पिताज्यूले यस्तो अनुचित मन्जुरी कहिले पनि दिनुभएन, यो बिलकुल फ..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
सकेका आफ्ना इमानदार बाबुको वचन राख्ने काम गर, तिम्री आमा लतमायाको पनि मन्जुरी छ । सोध, तिम्री आमा त मौजुद छिन् ।" | सकेका आफ्ना इमानदार बाबुको वचन राख्ने काम गर, तिम्री आमा लतमायाको | ||
पनि मन्जुरी छ । सोध, तिम्री आमा त मौजुद छिन् ।" | |||
"मेरो पिताज्यूले यस्तो अनुचित मन्जुरी कहिले पनि दिनुभएन, यो बिलकुल फुट कुरा हो । कदाचित् भुलले उहाँले वचन दिनुभएको साँच्ची हो र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् नानीथकुंले मन्जुर गरेकी भए पनि म विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि दुहाई गर्नु फजुल छ ।" शिवनारानले प्रस्ट भनिदिए । | "मेरो पिताज्यूले यस्तो अनुचित मन्जुरी कहिले पनि दिनुभएन, यो | ||
बिलकुल फुट कुरा हो । कदाचित् भुलले उहाँले वचन दिनुभएको साँच्ची हो | |||
र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । | |||
यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी | |||
कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् नानीथकुंले मन्जुर गरेकी भए पनि म | |||
विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि | |||
दुहाई गर्नु फजुल छ ।" शिवनारानले प्रस्ट भनिदिए । | |||
"शिवनारान । म तिमीलाई समय दिन्छु, राति सुत्ता अलि ठन्डा मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख पाउने कुरा तिम्रो हातमा आइरहेको छ ।" केही सम्झाएर भनेको भावमा | "शिवनारान । म तिमीलाई समय दिन्छु, राति सुत्ता अलि ठन्डा | ||
मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह | |||
गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख | |||
पाउने कुरा तिम्रो हातमा आइरहेको छ ।" केही सम्झाएर भनेको भावमा राम | |||
बहादुरले भने । | |||
रामबहादुरले यति भन्नासाथ शिवनारान रिसले आगो भई जुरुक्क उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको गर्दन ङयाँच्च समाउँदै शिवनारानले भने- "भन् साले ! अब के चाहन्छस् तँ ?" | रामबहादुरले यति भन्नासाथ शिवनारान रिसले आगो भई जुरुक्क | ||
उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको | |||
गर्दन ङयाँच्च समाउँदै शिवनारानले भने- "भन् साले ! अब के चाहन्छस् | |||
तँ ?" | |||
लतमाया, हाकुमाया, नानीथकुं सब छुट्टयाउन दगुरे । उनीहरूले शिवनारानलाई तानिरहे, रामबहादुर डरले थरथरी भएर ‘ऐय्या !’ भनी कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै शिवनारानको मुखतर्फ हेरेर भने- "छोड् !" | लतमाया, हाकुमाया, नानीथकुं सब छुट्टयाउन दगुरे । उनीहरूले | ||
शिवनारानलाई तानिरहे, रामबहादुर डरले थरथरी भएर ‘ऐय्या !’ भनी | |||
कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै शिवनारानको मुखतर्फ हेरेर भने- | |||
"छोड् !" | |||
रामबहादुरको गर्दन छोड्दै शिवनारानले भने- "साले ! यस पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।" | रामबहादुरको गर्दन छोड्दै शिवनारानले भने- "साले ! यस | ||
पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।" | |||
"के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले भने- "तानमा परेको तीन सय रुपियाँ के गर्छौ नि ? सुब्बासाहेबले अहिल्यै लिएर आइज भन्नुभएको छ ।" | "के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा | ||
पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले | |||
भने- "तानमा परेको तीन सय रुपियाँ के गर्छौ नि ? सुब्बासाहेबले अहिल्यै | |||
लिएर आइज भन्नुभएको छ ।" | |||
{{nop}} | |||
Revision as of 21:19, 20 April 2025
सकेका आफ्ना इमानदार बाबुको वचन राख्ने काम गर, तिम्री आमा लतमायाको पनि मन्जुरी छ । सोध, तिम्री आमा त मौजुद छिन् ।"
"मेरो पिताज्यूले यस्तो अनुचित मन्जुरी कहिले पनि दिनुभएन, यो बिलकुल फुट कुरा हो । कदाचित् भुलले उहाँले वचन दिनुभएको साँच्ची हो र आमाको पनि मन्जुरी छ नै भने पनि म यस्तो कुरा कदापि समर्थन गर्दिनँ । यस्तो अनुचित कुरामा आमाबाबु कसैको पनि कुरा सुन्ने र मान्ने कमजोरी कदापि गर्दिनँ । अरूको त के साक्षात् नानीथकुंले मन्जुर गरेकी भए पनि म विरोध गरेर बिथोलिदिन्छु । त्यसैले रामबहादुरजी । तपाईंले कसैको पनि दुहाई गर्नु फजुल छ ।" शिवनारानले प्रस्ट भनिदिए ।
"शिवनारान । म तिमीलाई समय दिन्छु, राति सुत्ता अलि ठन्डा मगजले एक चोटि विचार गर र आफ्नो परिवारसँग पनि एक चोटि सल्लाह गर । अहिले मात्र होइन, तिम्रो भविष्य र तिमीहरूका सन्तानहरूको पनि सुख पाउने कुरा तिम्रो हातमा आइरहेको छ ।" केही सम्झाएर भनेको भावमा राम बहादुरले भने ।
रामबहादुरले यति भन्नासाथ शिवनारान रिसले आगो भई जुरुक्क उठेर उसको गर्दन समाउन पुगे । दुवै हातले बेसरी रामबहादुरको गर्दन ङयाँच्च समाउँदै शिवनारानले भने- "भन् साले ! अब के चाहन्छस् तँ ?"
लतमाया, हाकुमाया, नानीथकुं सब छुट्टयाउन दगुरे । उनीहरूले शिवनारानलाई तानिरहे, रामबहादुर डरले थरथरी भएर ‘ऐय्या !’ भनी कराउँदै मुस्किलसित गर्दन चलाउँदै शिवनारानको मुखतर्फ हेरेर भने- "छोड् !"
रामबहादुरको गर्दन छोड्दै शिवनारानले भने- "साले ! यस पटकलाई पनि तँलाई दया भयो, माफ भयो, जा ।"
"के त पोहोर सालको बाँकी बाली पनि आफ्नो यही पशुबलको भरमा पचाउन हिम्मत गरेको ?" दुखेको गर्दन यताउता चलाउँदै रामबहादुरले भने- "तानमा परेको तीन सय रुपियाँ के गर्छौ नि ? सुब्बासाहेबले अहिल्यै लिएर आइज भन्नुभएको छ ।"