Page:Prometheus.pdf/61

सत्य छ तिम्रो पक्ष । प्रमिथस तिम्रो मित्र ।

(२०)
"मानिस एक तारा हो आफ्नो अन्धकारमा । -
एक अकेला, काफी, अन्तरिक्षमा आफ्नो ।
आफ्नो जगत्‌को सृष्टा । आफ्नो जगत्को मालिक ।
एक, अकेला योद्धा । आफ्नो प्रकाश, आफ्नो मार्ग ।
बिचारहरू उसका किरण-केन्द्र ज्योतिर्मय
आफै उ, मानिस । यिनै किरणको सब सिर्जना ।
यिनै किरणको उसको साम्राज्य, जगत्मा ।
सानी सूर्य हो मानिस, सानो जगत्‌ प्रकाश !
अपोलो हिरण्मयार्कको प्रभातसंगीत ।
सुबर्ण तँत्रीमा, घन पर्दाको पछाडि, वेधित,
सुर-संगति हो अमृतको । त्यो अमृतको
संगीत फुर्दछ अन्तस्तलमा विश्वविशद्ध
आफ्नो स्वर पाओ हे घराचरहो, मानव !
पाओ आफ्नो संगीत जसका स्वर, स्वरमा
निहित सपनाहरू, कंक्त, हाल्लान्‌ जरा धरामा,
कलापुष्प-परिणाम, स्वर्ग दोस्रो बसुन्धरा
बन्लिन्‌, शून्यमनि-प्रोज्ज्वत नर-साग्राज्य ।

(२१)
"ढुंगो जब फ्याँम्छौँ बेलहर उरमा सरको
सरसर सर्पी खलबल जल बाटुलो लहर
फैलिन्छ तीरतक बारबार त्यहाँ बिलाउन
छलछल, छलछल, प्रश्नशील- "के भयो ?" भनी
त्यो त्राततरल पदार्थ । त्यसरी जिउसको
क्रुर, ध्वंसक शपफ्थको फेंकले नरजाति-
हृदय छ काँप्दो बारबार, अस्थिर- लाचार ।
तर के सक्तैनौ शक्तिशाली जल तिमीहरू
प्लाबन-पर्ण साम्राज्य जिउसको, कटु चोटमा ?
बरु आफ्नो शक्ति रे जलदृग जातिहो, बिउँरु ।

(२२)
"तर नडराओ नर, मछु तिम्रो आत्मीय ।
म सत्यवर्म्म म अग्राख घामपातरीको, प्रमियत ।
अन्ध क्रोधको अरि म । म अन्याय-असहन ।
म दृढतत्त्व । म बु्दखु दीनबन्धुको महत्व ।
म हुँ घाम ओसाएकाको । म-हुँ पानी सुकेकाको ।
म क्लान्तको जुन ।म सुषुप्तको हुँ जागृति ।