Page:Prometheus.pdf/51

मांसभित्तिका खोंखली ढघाक ढघाक पारी, घचघच
अविदित द्वार झैँ- "को आयो ?के ठाउँको जीव ?"
भयभीता जिज्ञासा तोडमा परी जान्न, उग्र,
जीवन ? मरण ? मरण ! जीवन ? के खान आयो
यसले सब नरजाति यहाँ ? मुगखंड झैं
प्रस्तर-हँसियाले एक फरूपटमा चोड्टिने,
प्रबल बाहुका प्रहारले ? तरंगशील त्रस्त
द्ृदय आदमपुत्र अनिशिचत रह्यो चिर,
बढ्न, हेटद्न नजानी, कीलित । तर उसको साथ
हथियार थिएन भीषणधार । उ थियो प्रशान्त !
कोही राकस पुरुखा गै, अतीतमा कल्पित ।

(२५)
कृहिरोको घरघरले, पाबस म्‌ख, ध्वनित
महाकाश कप्रे, ताराघर अरू बेलाको,
गोल आँखा खानेको पथ, चटरचाङ-रिसाहा,
मीठी शीतलीको अरू बेलाको मृख-मिठास,
तर्साउँय्यो बराबर जंगी जो, कोही भएकै
जाद्गर-त्यसले बोलेको सुनी, सुनी, सदा
फिल्केको हेरी, हेरी, विचित्र, भाषा प्रथम
मानवहृदयसँग लाउन लागेकी थिई
मित्यारी, गोधलीमा । सिलिङ बिलिङ-- भीषण !
भयो सर्पको नाम, जसले घुंटी फुलाई
फँक्दा स्योांक्क । भुलभुले रगत मात्र भेटी,
बाई हुन्थ्यो मुख बाई मानिस-भाइ, लन्यांग !
लकारले लासियो विलासिनीको नाम ।
अनि झ्वाल्ल भने आकाश बल्नुलाई मुयाप्प
भयो त्यसको निभ्नुको नाम, ग्रारले हानेसैँ,
ञ्याप्प, अनि बिजुलीलाई भन्न लागे म्लिफ्लि !
आश्चर्यजनक, त्रासजनक बाकार भयो शाब्द ।
द्वित्वमा बाबा ! या बाब्बा ! शिशुको, प्रौढको समेत ।
नाघलाई भन्न लागे ह्वाङ्ग्राङ-ध्वन्यर्थक,
शब्दहरूको प्रथम प्रसव भयो वाङ्मयमा,
प्रथम मात्रव रूलफूल गर्ने हुनाले
नाम भयो जल, पानीको । हरहर हावाताम
पहिले । रुररुर नाम भयो रुनाँ । हेल्योस्