Page:Prometheus.pdf/15

हर्षश्रु छरी जब पृथिवीतिर
स्वर्गका सजल सुन्दरीहरूले
उज्यालोको मसिनो घुम्टो उचाले
बिलाउँदा महारमा आकाशभर ।

(२६)
तब दिवसारंभको वसन्तमा
प॒तलिन खोज्दो मक तपस्वी कीट,
आधा बिउँमी, लाग्यो बुझन
सत्य स्वप्नका बन्द आँखा सधैँ हुँदैनन्‌ बन्द ।

(२७)
तब यस प्रजातत्र-प्रमातमा
जननी ! अवभासिनि ! तिम्रो आह्वान !
गरीब छ त्यसकी भाषा,
केवल हृदय ईशानकी लाटी आशा,
केवल सजला, छाती-उकासा,
केवल बोल्न पिपासा ।
केवल तिमिरा०५वासा ।
भास, भाष हे वागीशा ! बस
यस लाटो रसनामा रसले, रसिक बनाउन
शाब्दशिखरहरू पनि खासा ।

(२८)
मैले सुनेको छु कथा सुमधर-
कसरी बज्दछ संकृत मैम्नन्‌को शिल्पचित्र,
जब सतत युना ओजस्वी सबिता,
युनानमा देव अपोलो अभिधेय,
किरण-कंजमा मधुर संगीतको गर्छन्‌ संकार ।
बज्दछ उनको कनक-बीन
मधुर, मधुर रागप्रवीण,.
मादक, मादक, प्रथम स्वरमा, प्रथम भावका
प्रथम शिखरमा उड्डीन,
विश्वविसर्जक प्रलय पछाडि नामेट गगनको पटमा,
क्नण, क्वण, निम्वण, निक्वण,
प्रतिक्षण, भीड, प्रतिक्षण,
द्वारा रेँग्दै दश्य संगीतले तीव्रतर औ तीव्रतम,
एक स्वप्निल विश्व ।
रूप-राग-गतिरहस्य ।
जब आखिरमा जागत जग चल्दछ उच्छुवक्तित, उच्छ्वसित,