Jump to content

Page:Mhendu.pdf/28: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>"
 
Prty (talk | contribs)
 
(3 intermediate revisions by one other user not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Validated
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
प्रेमको देशमा कर छैन
::मानिस जलका बल हुन्‌ ती ।


{{pcn|[३२]}}
मेरो माटो देखेर
::सिँगारेका बोलाउने
आत्मा मेरो नजानी
::तीखो धारले पोलाउने !
बुझ्ने मलाई पारी आ ।
::अर्को जनम खेलाउने ।
{{pcn|[३३]}}
विन्ति वीरहो ! नलड
::ढुङ्गे दिलले नभिड ।
माटोबाट बीउ चढ्छ
::नरम सुनफूल चूलीमा
शान्तिको बाटो किरणमा
::कलिलो नै ईश्वर हो !
धर्म्म हो आँसु रातीमा ।
::आँसु आँसु रोएर
विन्ति छ मेरो छातीमा ॥
{{pcn|[३४]}}
राङ्जा भन्छ "छोड्दैन !
::आज यो मुख नै मोड्दैन !
आ लड् आ भिड्‌ ! भिड्दैन ?
अझ त चीसो रगतको
::तेरो टाउको गिँड्दैन ।
थरथर सिङ्‌ हे छेरुवा
::कानलाई लाजले छेड्दैन ?
{{pcn|[३५]}}
म्हेन्दु भन्छिन्‌ रिसलाली
::आँधिकी रुँदी फूल डाली ।
"लड्छौ अझ राङ्जाजी
::शरम धरम सब फाली ?"
{{pcn|[३६]}}
"हे वीर । हेर हेर एक फेरा
::चाँदी चूली घनेरा ।
आज जूनमा क्या बोल्छ
::शान्तिमा प्रेमको हिउँ डेरा !
{{pcn|[३७]}}
"नरममा जून लाग्यो
::अँधेरीको गुन भाग्यो ।
सेतो शान्ति झै जाग्यो
::परमेश्वरको प्रेम लाग्यो ॥
{{pcn|[३८]}}
जसले प्रेमले बनायो
::रेखा चिन्दै रँगायो ।
यौटा फूलको नसालाई
::लाखौं छिनो लगायो ॥
{{pcn|[३९]}}
शरम छैन के तेरो ?
::माटो लान्छस्‌ यो मेरो
मुटुमा मेरो चोटलाई ?
::काटे काट्‌ लौ राङ्जाजी
गर्दन मेरो छिनेर
::लैजा बरु मलाई !
</poem>
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 18:13, 3 May 2025

This page has been validated

प्रेमको देशमा कर छैन
मानिस जलका बल हुन्‌ ती ।

[३२]
मेरो माटो देखेर
सिँगारेका बोलाउने
आत्मा मेरो नजानी
तीखो धारले पोलाउने !
बुझ्ने मलाई पारी आ ।
अर्को जनम खेलाउने ।

[३३]
विन्ति वीरहो ! नलड
ढुङ्गे दिलले नभिड ।
माटोबाट बीउ चढ्छ
नरम सुनफूल चूलीमा
शान्तिको बाटो किरणमा
कलिलो नै ईश्वर हो !
धर्म्म हो आँसु रातीमा ।
आँसु आँसु रोएर
विन्ति छ मेरो छातीमा ॥

[३४]
राङ्जा भन्छ "छोड्दैन !
आज यो मुख नै मोड्दैन !
आ लड् आ भिड्‌ ! भिड्दैन ?
अझ त चीसो रगतको
तेरो टाउको गिँड्दैन ।
थरथर सिङ्‌ हे छेरुवा
कानलाई लाजले छेड्दैन ?

[३५]
म्हेन्दु भन्छिन्‌ रिसलाली
आँधिकी रुँदी फूल डाली ।
"लड्छौ अझ राङ्जाजी
शरम धरम सब फाली ?"

[३६]
"हे वीर । हेर हेर एक फेरा
चाँदी चूली घनेरा ।
आज जूनमा क्या बोल्छ
शान्तिमा प्रेमको हिउँ डेरा !

[३७]
"नरममा जून लाग्यो
अँधेरीको गुन भाग्यो ।
सेतो शान्ति झै जाग्यो
परमेश्वरको प्रेम लाग्यो ॥

[३८]
जसले प्रेमले बनायो
रेखा चिन्दै रँगायो ।
यौटा फूलको नसालाई
लाखौं छिनो लगायो ॥

[३९]
शरम छैन के तेरो ?
माटो लान्छस्‌ यो मेरो
मुटुमा मेरो चोटलाई ?
काटे काट्‌ लौ राङ्जाजी
गर्दन मेरो छिनेर
लैजा बरु मलाई !