Page:Ek chihan.pdf/65: Difference between revisions
No edit summary |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Left|{{larger|'''उन्नाइस'''}}}} | {{Left|{{larger|'''उन्नाइस'''}}}} | ||
डाक्टर | डाक्टर गोदत्त प्रसादले भात खाइ रहेको वेलामा कोही नभएको मौका | ||
छोपी रञ्जनादेवीले | छोपी रञ्जनादेवीले भनिन्– "होइन, तपाईंको कस्तो बानी यो, के खुड्किलै | ||
पिच्छे तपाईंलाई स्वास्नी चाहिन्छ कि ? यत्रो बडादमी भएर कस्तो चाला | पिच्छे तपाईंलाई स्वास्नी चाहिन्छ कि ? यत्रो बडादमी भएर कस्तो चाला | ||
यो ? कसैले थाहा पाए के भन्ने होला ? यस्तो पनि बानी ! धेरै आँखा चिम्लि | यो ? कसैले थाहा पाए के भन्ने होला ? यस्तो पनि बानी ! धेरै आँखा चिम्लि | ||
सकेँ, अब पनि आँखा | सकेँ, अब पनि आँखा चिम्लि रहनु त फसाद मोल्नु सम्झेर आज त भनि | ||
हालेकी– होस गर्नोस् है, टाउको फोरेर कमाइ राखेको इज्जत पानी भएर | |||
नपोखियोस् ।" | नपोखियोस् ।" | ||
"के ?" अलि आश्चर्य मानेर दबेको स्वरमा डाक्टर | "के ?" अलि आश्चर्य मानेर दबेको स्वरमा डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने । | ||
"मलाई थाहा छैन ? तपाईंका | "मलाई थाहा छैन ? तपाईंका एक एक कुरा मलाई थाहा छ ।" | ||
"थाहा भए भन न त, भुलचुक गरेको छ भने अर्ती दिएर सुधार ।" | "थाहा भए भन न त, भुलचुक गरेको छ भने अर्ती दिएर सुधार ।" | ||
मुसुक्क हाँसेर | मुसुक्क हाँसेर गोदत्त प्रसादले भने । | ||
"नरिसाईकन मुसुमुसु हाँस्ने मानिस डरलाग्दा हुँदा रहेछन्, त्यस्ता | "नरिसाईकन मुसुमुसु हाँस्ने मानिस डरलाग्दा हुँदा रहेछन्, त्यस्ता | ||
मुसुमन्डलीले मानिसको ज्यान पनि लिन बेर छैन ।" अलि रिसाएको भावमा | मुसुमन्डलीले मानिसको ज्यान पनि लिन बेर छैन ।" अलि रिसाएको भावमा | ||
रञ्जना देवीले भनिन् । | |||
"हाँस्ने बानी तिमीलाई मन पर्दैन भने के त बहुला कुकुर रिसाए | "हाँस्ने बानी तिमीलाई मन पर्दैन भने के त बहुला कुकुर रिसाए झैँ | ||
रिसाएको तिमीलाई राम्रो लाग्छ त ? तिमी यस्तै नराम्रो बानी | रिसाएको तिमीलाई राम्रो लाग्छ त ? तिमी यस्तै नराम्रो बानी सिकाउँछ्यौ | ||
भने मलाई तिमीले सुखमय जीवन बिताउन दिने सौभाग्य दिन्नौ रञ्जना !" | भने मलाई तिमीले सुखमय जीवन बिताउन दिने सौभाग्य दिन्नौ रञ्जना !" | ||
हाँस्तै डाक्टर | हाँस्तै डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने । | ||
"चुप लाग्नोस्, धेरै चिप्लो कुरा नगर्नोस्, मुख मिठो भएर के गर्ने, | "चुप लाग्नोस्, धेरै चिप्लो कुरा नगर्नोस्, मुख मिठो भएर के गर्ने, | ||
करनीले अर्काको कलेजा कटकट | करनीले अर्काको कलेजा कटकट काटि सकेको छ । यसरी मिठो कुरा गरेर | ||
ढिलो मार्नुभन्दा बस, खुकुरीले एक चोटि | ढिलो मार्नुभन्दा बस, खुकुरीले एक चोटि छिनालि दिनु धेरै जाती देख्छु ।" | ||
अलि अफसोसको भावमा | अलि अफसोसको भावमा रञ्जना देवीले भनिन् । | ||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Latest revision as of 15:13, 22 June 2025
डाक्टर गोदत्त प्रसादले भात खाइ रहेको वेलामा कोही नभएको मौका छोपी रञ्जनादेवीले भनिन्– "होइन, तपाईंको कस्तो बानी यो, के खुड्किलै पिच्छे तपाईंलाई स्वास्नी चाहिन्छ कि ? यत्रो बडादमी भएर कस्तो चाला यो ? कसैले थाहा पाए के भन्ने होला ? यस्तो पनि बानी ! धेरै आँखा चिम्लि सकेँ, अब पनि आँखा चिम्लि रहनु त फसाद मोल्नु सम्झेर आज त भनि हालेकी– होस गर्नोस् है, टाउको फोरेर कमाइ राखेको इज्जत पानी भएर नपोखियोस् ।"
"के ?" अलि आश्चर्य मानेर दबेको स्वरमा डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने ।
"मलाई थाहा छैन ? तपाईंका एक एक कुरा मलाई थाहा छ ।"
"थाहा भए भन न त, भुलचुक गरेको छ भने अर्ती दिएर सुधार ।" मुसुक्क हाँसेर गोदत्त प्रसादले भने ।
"नरिसाईकन मुसुमुसु हाँस्ने मानिस डरलाग्दा हुँदा रहेछन्, त्यस्ता मुसुमन्डलीले मानिसको ज्यान पनि लिन बेर छैन ।" अलि रिसाएको भावमा रञ्जना देवीले भनिन् ।
"हाँस्ने बानी तिमीलाई मन पर्दैन भने के त बहुला कुकुर रिसाए झैँ रिसाएको तिमीलाई राम्रो लाग्छ त ? तिमी यस्तै नराम्रो बानी सिकाउँछ्यौ भने मलाई तिमीले सुखमय जीवन बिताउन दिने सौभाग्य दिन्नौ रञ्जना !" हाँस्तै डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने ।
"चुप लाग्नोस्, धेरै चिप्लो कुरा नगर्नोस्, मुख मिठो भएर के गर्ने, करनीले अर्काको कलेजा कटकट काटि सकेको छ । यसरी मिठो कुरा गरेर ढिलो मार्नुभन्दा बस, खुकुरीले एक चोटि छिनालि दिनु धेरै जाती देख्छु ।" अलि अफसोसको भावमा रञ्जना देवीले भनिन् ।