Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/40: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> सुमित्राले भन्दा पछि पलक माइका खुलि गयो । प्रभूलाइ देख्ता अधिक मन सन्तोष् पनि भयो ॥ खुसीले काख्मा ली कन जब भनिन् खाउ कछु भनी । सुनी राम्ज्यू भन्छन् अब त कति खाँला..." |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
सुमित्राले भन्दा पछि पलक माइका खुलि गयो । | सुमित्राले भन्दा पछि पलक माइका खुलि गयो । | ||
प्रभूलाइ देख्ता अधिक मन सन्तोष् पनि भयो ॥ | प्रभूलाइ देख्ता अधिक मन सन्तोष् पनि भयो ॥ | ||
खुसीले | खुसीले काख्मा ली कन जब भनिन् खाउ कछु भनी । | ||
सुनी | सुनी राम्ज्यू भन्छन् अब त कति खाँला नि म पनी ॥२४॥ | ||
गयो खान्या वेला म कन त मिल्यो राज्य वनको । | गयो खान्या वेला म कन त मिल्यो राज्य वनको । | ||
भरत्ले राज् पाया यहिं बसि गरुन् राज्य जनको ॥ | |||
बिदा बक्स्या जावस् खुसि सित म जान्याछु वनमा । | बिदा बक्स्या जावस् खुसि सित म जान्याछु वनमा । | ||
म चाँडै | म चाँडै फिर्न्याछू विरह न हवस् कत्ति मनमा ॥२५॥ | ||
वचन् सुन्दा मूर्च्छा परि कन उठ्याकी छँदि तहाँ । | वचन् सुन्दा मूर्च्छा परि कन उठ्याकी छँदि तहाँ । | ||
| Line 19: | Line 19: | ||
बरू प्राणै त्यागी यमपुरि महाँ जाइ रहुँला ॥ | बरू प्राणै त्यागी यमपुरि महाँ जाइ रहुँला ॥ | ||
विलाप् कौशल्याको यति सुनि दयाले भरि भयो । | विलाप् कौशल्याको यति सुनि दयाले भरि भयो । | ||
तहाँ | तहाँ लक्ष्मण्को मन् तब अरु उपर् रिस् हुन गयो ॥२७॥ | ||
नजर् दी | नजर् दी राम्ज्यूमा अरु सित उठ्याको रिस बढाइ । | ||
गर्या बिन्ती राम् थ्यैं अब भरत थ्यैं गर्दछु लडाइ ॥ | |||
हजुर्को राज् हर्न्या जति जति त छन् मार्छु सबलाइ । | |||
पितै बाँध्छू पैल्हे भनि कन भन्या क्या छ अरुलाइ ॥२८॥ | पितै बाँध्छू पैल्हे भनि कन भन्या क्या छ अरुलाइ ॥२८॥ | ||
चढ्या जावस् गादी सकल रिपुको नाश् म गरुँला । | चढ्या जावस् गादी सकल रिपुको नाश् म गरुँला । | ||
यसै | यसै काम्ले माइका सकल मनको शोक हरुँला ॥ | ||
सुन्या | सुन्या लक्ष्मण्जीका इ वचन जसै राम् खुसि भया । | ||
बुझाया | बुझाया विस्तार्ले पनि तहिं ठुलो ली कन दया ॥२९॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 19:09, 22 June 2025
सुमित्राले भन्दा पछि पलक माइका खुलि गयो ।
प्रभूलाइ देख्ता अधिक मन सन्तोष् पनि भयो ॥
खुसीले काख्मा ली कन जब भनिन् खाउ कछु भनी ।
सुनी राम्ज्यू भन्छन् अब त कति खाँला नि म पनी ॥२४॥
गयो खान्या वेला म कन त मिल्यो राज्य वनको ।
भरत्ले राज् पाया यहिं बसि गरुन् राज्य जनको ॥
बिदा बक्स्या जावस् खुसि सित म जान्याछु वनमा ।
म चाँडै फिर्न्याछू विरह न हवस् कत्ति मनमा ॥२५॥
वचन् सुन्दा मूर्च्छा परि कन उठ्याकी छँदि तहाँ ।
भनिन् कौशल्याले अब म तिमिलाइ छोड्दछु कहाँ ॥
भन्या राजाले ता तर म तिमिलाइ रोक्दछु यहाँ ।
कि साथै लैजाऊ म कन तिमि जान्छौ अब जहाँ ॥२६॥
तिमीलाइ बीदा दी म कसरि यहाँ दुःख सहुँला ।
बरू प्राणै त्यागी यमपुरि महाँ जाइ रहुँला ॥
विलाप् कौशल्याको यति सुनि दयाले भरि भयो ।
तहाँ लक्ष्मण्को मन् तब अरु उपर् रिस् हुन गयो ॥२७॥
नजर् दी राम्ज्यूमा अरु सित उठ्याको रिस बढाइ ।
गर्या बिन्ती राम् थ्यैं अब भरत थ्यैं गर्दछु लडाइ ॥
हजुर्को राज् हर्न्या जति जति त छन् मार्छु सबलाइ ।
पितै बाँध्छू पैल्हे भनि कन भन्या क्या छ अरुलाइ ॥२८॥
चढ्या जावस् गादी सकल रिपुको नाश् म गरुँला ।
यसै काम्ले माइका सकल मनको शोक हरुँला ॥
सुन्या लक्ष्मण्जीका इ वचन जसै राम् खुसि भया ।
बुझाया विस्तार्ले पनि तहिं ठुलो ली कन दया ॥२९॥