Page:Prometheus.pdf/59

मूर्छा-धमिल बन्दछ अप्रकाशसृष्ट विश्व ।
शृद्धिसाथ, सम्बी आफ्नो अमृतत्वको अधिकार
छायादार कुसमयमा बस ए जीया-तनय
मानवहो, सबलहुदय बनी क्रान्ति गर,
उठ गर्म जोश, लड्न वबजसँग स्वर्गराजको ।
तिम्रो छ जीवनको अधिकार स्वर्गविरुद् ।

(१६)
"जलबिन्द॒ जो मिल्छ सिन्धुमा सहर्ष अमर ।
जो सदस्य प्रशस्यतासँग जातिमा, अमर ।
जो नंगा बन्दछ तारा शृन्यमा सदा, अमर ।
अमर ती जो तनुका सब त्रासबाट विमुक्त,
अमर, अमर शहीद- अमर सब बीर,
आत्मा चिन्ने सदा अमर । तर, मर, न अमर ।
ती जो काँप्दछन्‌ रंगीन बुदबद झैँ तटमा
प्रतियोकामा समुद्री हावाको । ती न अमर
जो जान्दैनन्‌ यो अगिन-स्फूलिंग- यो अक्षरबीज !
अमर साहसी) कातर न अमर, डर मर,
निडर अमर, अमर सब जो मर्दछन्‌ जिउन,
जिउन अमर, अमर अचल, अडग स्वतत्त्वमा ।
न अमर ती जो हाबासाथ बहन्छन्‌ मेकार,
अमर सच्चा मानब । कच्चाचाहिँ न अरर्‌ ।
अमरत्व चिन आफ्नो ए मानव- क्रान्ति गर्‌ ।
तिमिरसँग संघर्ष अमर्‌ । निद्रा मर ।

(१७)
"उज्यालोले जित्ने छ संसार, न अँध्यारोले ।
जड राजा होइन यसको स्पन्दनशील
सचेत अक्षर यसको सम्राट्‌, ज्वाला राजा ।
ज्वाला रानी । नत्र प्रलय । सुनसान । नामेट ।
अन्धकारको महागह्वरमा एक जीव,
एकलासमा, ज्योति विलासी मानव ! चिरिन्न,
चुँडिन्न, भिजाइन्न, दहन्न, सुनसान हुन्न,
नरहन्न त्यो अक्षर घन्य ! निर्दैन्य, करसैन्य ।
त्यही होङ तिमीहरू मानव । अधिकपित
अग्रसर बन यस धृसर दिवसमा जिउन,
मृत्यसँग खेल्न्‌ छ कस्ती आज हाँक, हाँक रे,
नत्र खाला हवांग्रांग, अँध्यारो राँगबाट उफ्री,