Jump to content

Page:Shakuntala.pdf/360: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>"
 
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
बिहानी चराका पखेटा उज्याला ।
::कुनै स्वर्गको गुह्य चोरूँ भनेर ॥
लिई शीतथोपा उडेका नजीक ।
::बनी भान दिन्थे पुकारा गरेर ॥
{{pcn|(२२६)}}


त्यही हो भनी सम्भिँदा हेमकूट ।
::जहाँ सूर्यको कान्ति बल्थ्यो सुवर्ण ॥
अनेकौं अरू शृङ्गको बीच साथी ।
::सुनौला चुचूराहरू बीच माथि ॥
{{pcn|(२२७)}}
त्यहीं ओर्लिने आशयी भै विमान ।
::चल्यो त्यो दिशामा हवा शुद्ध खान ॥
जहाँ नीरका शिल्पकारीसमान ।
::थिए शैल चूडा सुनौला बिहान ॥
{{pcn|(२२८)}}
कुटी एक आनन्दको चारु देखे ।
::पराले छ छाना झरी रङ्गिएको ॥
दुवै झ्यालवाला जहाँ देवदारु ।
::सियाका बनी चारु टुप्पा रहन्छन्‌ ॥
{{pcn|(२२९)}}
सफा मर्मरे ठाउँमा स्निग्ध भूमि ।
::छ सम्म्याइएकी लगाएर बोट ॥
जहाँ फुल्छ झुप्पा बनी रम्य रङ्ग ।
::सफा पारिलो नेत्रले चुम्बिएर ॥
{{pcn|(२३०)}}
हरा कोखमा बाष्पजाली उठेको ।
::पछ्यौराहरू लर्किए झैं झरेर ॥
पहाडी प्रसूनादि शृङ्गारवाली ।
::छ त्यो शैल शोभा बढी चारु हेर ॥
{{pcn|(२३१)}}
</poem>
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 20:26, 31 May 2025

This page has been proofread

बिहानी चराका पखेटा उज्याला ।
कुनै स्वर्गको गुह्य चोरूँ भनेर ॥
लिई शीतथोपा उडेका नजीक ।
बनी भान दिन्थे पुकारा गरेर ॥
(२२६)

त्यही हो भनी सम्भिँदा हेमकूट ।
जहाँ सूर्यको कान्ति बल्थ्यो सुवर्ण ॥
अनेकौं अरू शृङ्गको बीच साथी ।
सुनौला चुचूराहरू बीच माथि ॥
(२२७)

त्यहीं ओर्लिने आशयी भै विमान ।
चल्यो त्यो दिशामा हवा शुद्ध खान ॥
जहाँ नीरका शिल्पकारीसमान ।
थिए शैल चूडा सुनौला बिहान ॥
(२२८)

कुटी एक आनन्दको चारु देखे ।
पराले छ छाना झरी रङ्गिएको ॥
दुवै झ्यालवाला जहाँ देवदारु ।
सियाका बनी चारु टुप्पा रहन्छन्‌ ॥
(२२९)

सफा मर्मरे ठाउँमा स्निग्ध भूमि ।
छ सम्म्याइएकी लगाएर बोट ॥
जहाँ फुल्छ झुप्पा बनी रम्य रङ्ग ।
सफा पारिलो नेत्रले चुम्बिएर ॥
(२३०)

हरा कोखमा बाष्पजाली उठेको ।
पछ्यौराहरू लर्किए झैं झरेर ॥
पहाडी प्रसूनादि शृङ्गारवाली ।
छ त्यो शैल शोभा बढी चारु हेर ॥
(२३१)