Jump to content

Page:Shakuntala.pdf/270: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>"
 
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
हाँस्दछ लोचन सुन्दरता ली ।
::लाल मृखाकृति गर्भ-उज्याली ॥
छल्न फरक्क गरीकन फर्की ।
::छन्‌ कति सुन्दर लोचन तर्की ॥
{{pcn|(५२)}}


ब्राह्मण एक थकाइ हुँदामा ।
::दीर्घ शिखान्वित आड लिंँदामा ॥
उड्न बराबर रुङ्‌रुङ थाले ।
::शान गरीकन दीर्घ शिखाले ॥
{{pcn|(५३)}}
खुरुखुरु आउँछ हेर मूषिक ।
::तल तल झर्छ कि झैं बराबर ॥
तर जब देख्दछ धेर मानिस ।
::खुरुरुरु भाग्दछ बन्छ कातर ॥
यति मृदु बात गरेर सुन्दरी ।
::हँसमुख चारु बनी वरीपरि ॥
अब सबलाई हँसाउँछे त्यहाँ ।
::तब बिउँझे द्विज झस्किई वहाँ ॥
{{pcn|(५४)}}
अब सबलाई तयार बिस्तरा ।
::थकित भई बहुतै उड्दी बरा !
"किन रहने अब सुत्ने पाल्नुहोस्‌"
::नरम बनी मृदुशब्द सुन्दरी ॥
{{pcn|(५५)}}
त्यो किसान द्विजको अब रजनी-
::बीच दाप्छ पद यी अतिथि ॥
सुत्दछ थकिन ती मृदु सपना ।
::देख्न, दाप्छ क्रमले सरलमना ॥
{{pcn|(५६)}}
</poem>
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 12:43, 26 May 2025

This page has been proofread

हाँस्दछ लोचन सुन्दरता ली ।
लाल मृखाकृति गर्भ-उज्याली ॥
छल्न फरक्क गरीकन फर्की ।
छन्‌ कति सुन्दर लोचन तर्की ॥
(५२)

ब्राह्मण एक थकाइ हुँदामा ।
दीर्घ शिखान्वित आड लिंँदामा ॥
उड्न बराबर रुङ्‌रुङ थाले ।
शान गरीकन दीर्घ शिखाले ॥
(५३)

खुरुखुरु आउँछ हेर मूषिक ।
तल तल झर्छ कि झैं बराबर ॥
तर जब देख्दछ धेर मानिस ।
खुरुरुरु भाग्दछ बन्छ कातर ॥
यति मृदु बात गरेर सुन्दरी ।
हँसमुख चारु बनी वरीपरि ॥
अब सबलाई हँसाउँछे त्यहाँ ।
तब बिउँझे द्विज झस्किई वहाँ ॥
(५४)

अब सबलाई तयार बिस्तरा ।
थकित भई बहुतै उड्दी बरा !
"किन रहने अब सुत्ने पाल्नुहोस्‌"
नरम बनी मृदुशब्द सुन्दरी ॥
(५५)

त्यो किसान द्विजको अब रजनी-
बीच दाप्छ पद यी अतिथि ॥
सुत्दछ थकिन ती मृदु सपना ।
देख्न, दाप्छ क्रमले सरलमना ॥
(५६)