Page:Lalitya bhag 1 ra 2.pdf/273: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
No edit summary |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
{{pcn|(५)}} | |||
आकाश शब्दले ढाक्यो चित्त ढाक्यो तपासले । | |||
लुच्चो भएर कुर्कुच्चो ठोक्यो होश हवासले ॥ | |||
{{pcn|(६)}} | |||
छुट्यो अत्यासले रेल थर्क्यो हृदय-टेशन । | |||
मैले रुमाल हल्लाएँ गोराले झैँ बिदा दिन ॥ | |||
{{pcn|(७)}} | |||
कहाँ त्यो सभ्यको चाला कहाँ ती मूर्खको गिदी । | |||
के सम्झन्थे कठै ! मेरो त्यो शिष्टाऽऽचारको विधि ॥ | |||
{{pcn|(८)}} | |||
उल्टो मेरो बिदालाई सम्झी सोझो निमन्त्रण । | |||
फर्क्यो फरक्क तत्कालै त्यो सारा दुष्टको गण ॥ | |||
{{pcn|(९)}} | |||
पायौँ निमन्त्रणा, आयौँ, गर पूजा भनीकन । | |||
लागे मानू सबै छुच्चा पाहुना खल्बलाउन ॥ | |||
{{pcn|(१०)}} | |||
कहाँ पाद्य, कहाँ अर्घ्य, कहाँ विष्टर, आसन । | |||
पार्न थालेँ तिनैलाई म उल्टो रक्तचन्दन ॥ | |||
{{pcn|(११)}} | |||
त्यस्ले झन्झन् रिसाएर खैलाबैला गरी ठुलो । | |||
गर्न थाले जबर्जस्ती धैर्य मेरो भयो धुलो ॥ | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 19:40, 18 May 2025
This page has not been proofread
(५)
आकाश शब्दले ढाक्यो चित्त ढाक्यो तपासले ।
लुच्चो भएर कुर्कुच्चो ठोक्यो होश हवासले ॥
(६)
छुट्यो अत्यासले रेल थर्क्यो हृदय-टेशन ।
मैले रुमाल हल्लाएँ गोराले झैँ बिदा दिन ॥
(७)
कहाँ त्यो सभ्यको चाला कहाँ ती मूर्खको गिदी ।
के सम्झन्थे कठै ! मेरो त्यो शिष्टाऽऽचारको विधि ॥
(८)
उल्टो मेरो बिदालाई सम्झी सोझो निमन्त्रण ।
फर्क्यो फरक्क तत्कालै त्यो सारा दुष्टको गण ॥
(९)
पायौँ निमन्त्रणा, आयौँ, गर पूजा भनीकन ।
लागे मानू सबै छुच्चा पाहुना खल्बलाउन ॥
(१०)
कहाँ पाद्य, कहाँ अर्घ्य, कहाँ विष्टर, आसन ।
पार्न थालेँ तिनैलाई म उल्टो रक्तचन्दन ॥
(११)
त्यस्ले झन्झन् रिसाएर खैलाबैला गरी ठुलो ।
गर्न थाले जबर्जस्ती धैर्य मेरो भयो धुलो ॥