Page:Shakuntala.pdf/215: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
|||
(2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Proofread | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
मुन्द्रा मुन्द्रा चित्तका चारु हाली । | |||
::बल्ली हल्ली रूखको फेद तल्ली ॥ | |||
छन्थी उठ्दै प्रेमका आज हाँगा । | |||
::मीठा मीठा फूलका दीप बाली ॥ | |||
{{pcn|(४७)}} | |||
रङ्गीचङ्गी जिन्दगी आज सारा । | |||
::कैले यौटै सूर्यमा हुन्छ धप्धप् ॥ | |||
रङ्गीचङ्गी फुट्छ काहीं बनेर । | |||
::झुप्पा टुप्पा झल्झलाएर झप्झप् ॥ | |||
{{pcn|(४८)}} | |||
आत्मा भन्थ्यो 'आज हे दिव्य दूना ।' | |||
::टूना भन्थी 'दिव्य हे पूर्ण ज्योति ॥' | |||
आँखा भित्रीबाट जो बर्र मोती । | |||
::झर्थे सज्थे फूलका चारु लोती ॥ | |||
{{pcn|(४९)}} | |||
मेनका स्फटिकतुल्य मनोज्ञ । | |||
::शैलशृङ्गहरुबाट उज्याला ॥ | |||
ध्यानका नजरले तल हेर्थिन् । | |||
::सुन्दरी शवलशैल रसामा ॥ | |||
{{pcn|(५०)}} | |||
तारकासरि तिनी अति ऊँचा । | |||
::स्वर्गशैल-चुचुराकन टेकी ॥ | |||
छन् अदृश्य तर सूर्यप्रभाको । | |||
::तेजिलो यवनिका रहनाले ॥ | |||
{{pcn|(५१)}} | |||
देख्दछिन् स्फटिकमण्डल चारु । | |||
::वायुकी सब धराकन घेर्दो ॥ | |||
पारदर्शक हुँदा अलि सोही | | |||
::देखिने मधुर मोहन पृथ्वी ॥ | |||
{{pcn|(५२)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 17:21, 16 May 2025
This page has been proofread
मुन्द्रा मुन्द्रा चित्तका चारु हाली ।
बल्ली हल्ली रूखको फेद तल्ली ॥
छन्थी उठ्दै प्रेमका आज हाँगा ।
मीठा मीठा फूलका दीप बाली ॥
(४७)
रङ्गीचङ्गी जिन्दगी आज सारा ।
कैले यौटै सूर्यमा हुन्छ धप्धप् ॥
रङ्गीचङ्गी फुट्छ काहीं बनेर ।
झुप्पा टुप्पा झल्झलाएर झप्झप् ॥
(४८)
आत्मा भन्थ्यो 'आज हे दिव्य दूना ।'
टूना भन्थी 'दिव्य हे पूर्ण ज्योति ॥'
आँखा भित्रीबाट जो बर्र मोती ।
झर्थे सज्थे फूलका चारु लोती ॥
(४९)
मेनका स्फटिकतुल्य मनोज्ञ ।
शैलशृङ्गहरुबाट उज्याला ॥
ध्यानका नजरले तल हेर्थिन् ।
सुन्दरी शवलशैल रसामा ॥
(५०)
तारकासरि तिनी अति ऊँचा ।
स्वर्गशैल-चुचुराकन टेकी ॥
छन् अदृश्य तर सूर्यप्रभाको ।
तेजिलो यवनिका रहनाले ॥
(५१)
देख्दछिन् स्फटिकमण्डल चारु ।
वायुकी सब धराकन घेर्दो ॥
पारदर्शक हुँदा अलि सोही |
देखिने मधुर मोहन पृथ्वी ॥
(५२)