Page:Satya harihschandra katha.pdf/7: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|(१२)}} पोची आश्रममा वशिष्ठमुनिका सङ्मा सुध्याये तहाँ । हे सर्वज्ञ गुरो।कसोगरि हुनन्. छोरा मलाई यहाँ ॥ राजाको सुनि विन्ति फेरि मुनिले भन्दाभये त्योघरी । होला..." |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
<poem> | <poem> | ||
{{pcn|(१२)}} | {{pcn|(१२)}} | ||
पौंची आश्रममा वशिष्ठमुनिका सङ्मा सुध्याये तहाँ । | |||
हे सर्वज्ञ | हे सर्वज्ञ गुरो! कसोगरि हुनन् छोरा मलाई यहाँ ॥ | ||
राजाको सुनि विन्ति फेरि मुनिले भन्दाभये त्योघरी । | राजाको सुनि विन्ति फेरि मुनिले भन्दाभये त्योघरी । | ||
होला पुत्र असल् उनै वरुणको भारी तपस्या गरी ॥ | होला पुत्र असल् उनै वरुणको भारी तपस्या गरी ॥ | ||
{{pcn|(१३)}} | {{pcn|(१३)}} | ||
यस्तो उत्तर पाइ निश्चय गरी | यस्तो उत्तर पाइ निश्चय गरी गङ्गा किनारा महाँ । | ||
गै पद्यासन बाँधि नेत्र चिम्ली राजा बसे झट् तहाँ ॥ | गै पद्यासन बाँधि नेत्र चिम्ली राजा बसे झट् तहाँ ॥ | ||
तिन्को त्यो दृढ ध्यान देखि खुशि भै साम्नै | तिन्को त्यो दृढ ध्यान देखि खुशि भै साम्नै अगाडी भई । | ||
साह्रै कोमल बोलिले वरुण आज्ञा गरे यो तहीं ॥ | |||
{{pcn|(१४)}} | {{pcn|(१४)}} | ||
| Line 17: | Line 17: | ||
मागील्यौ वरदान दिन्छु अहिले तिम्रा अगाडी महाँ ॥ | मागील्यौ वरदान दिन्छु अहिले तिम्रा अगाडी महाँ ॥ | ||
यस्तो बात सुनि सकी जलधिको अत्यन्त खूशी भई । | यस्तो बात सुनि सकी जलधिको अत्यन्त खूशी भई । | ||
हात्जोरीकन बिन्ति यो गरिलिये साम्ने महाँ ती गई । | |||
{{pcn|(१५)}} | {{pcn|(१५)}} | ||
संतान्छैन मलाइ हेवरुणजी! संतान् दिनूहोस् भनी । | |||
यस्तो | यस्तो विन्ती सुनिसकी वरुणले भन्दाभए फेर् पनी ॥ | ||
संतान्ता तिमीलाइ छैन नृपते! साँचो बताएँ यहाँ । | |||
छोराको मुखमात्र हेर्न दिउँला गर्नोस् प्रतिज्ञा यहाँ ॥ | छोराको मुखमात्र हेर्न दिउँला गर्नोस् प्रतिज्ञा यहाँ ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 21:49, 2 May 2025
(१२)
पौंची आश्रममा वशिष्ठमुनिका सङ्मा सुध्याये तहाँ ।
हे सर्वज्ञ गुरो! कसोगरि हुनन् छोरा मलाई यहाँ ॥
राजाको सुनि विन्ति फेरि मुनिले भन्दाभये त्योघरी ।
होला पुत्र असल् उनै वरुणको भारी तपस्या गरी ॥
(१३)
यस्तो उत्तर पाइ निश्चय गरी गङ्गा किनारा महाँ ।
गै पद्यासन बाँधि नेत्र चिम्ली राजा बसे झट् तहाँ ॥
तिन्को त्यो दृढ ध्यान देखि खुशि भै साम्नै अगाडी भई ।
साह्रै कोमल बोलिले वरुण आज्ञा गरे यो तहीं ॥
(१४)
हेराजन्! तिमिदेखि खूशी म भएँ इच्छाभएको यहाँ ।
मागील्यौ वरदान दिन्छु अहिले तिम्रा अगाडी महाँ ॥
यस्तो बात सुनि सकी जलधिको अत्यन्त खूशी भई ।
हात्जोरीकन बिन्ति यो गरिलिये साम्ने महाँ ती गई ।
(१५)
संतान्छैन मलाइ हेवरुणजी! संतान् दिनूहोस् भनी ।
यस्तो विन्ती सुनिसकी वरुणले भन्दाभए फेर् पनी ॥
संतान्ता तिमीलाइ छैन नृपते! साँचो बताएँ यहाँ ।
छोराको मुखमात्र हेर्न दिउँला गर्नोस् प्रतिज्ञा यहाँ ॥