Page:Prithviraj chauhan.pdf/75

प्रतापको बाटो मिथ्याको रोज्ने
जयचन्द राजा आफूलाई देख्थे
विष्णुका अंश ती।

(१८)
झन् वैर बढ्यो झन् गरम चढयो
झन् ईर्ष्या गढ्यो, झन् दिल सड्यो
जयचन्द राजामा ।
आखिर दुई दुश्मन भई
पृथिवीराजको निन्दामा सही
सभाका माझमा ।
गर्ने ती भए यशका प्यासा
"सधैंको काजमा ।
हामी ता छैनौँ पृथ्वीराज जस्ता
घमण्डी फुफुर ।"
भनेर छेड अनेक गर्थे
निन्दाले हुर्हुरे ।
खराब भावका शिशुमैं उनका
उरमा छुर्छुरे ।

(१९)
पृथिवीराज हाँसेर हिँड्थे
बुझेर अँधरा ।
उनका वचन शरझैँ बिझी
हितका वचन नबुझी बिझी
रीस र ईर्ष्या पोख्दथे सधैं
मूर्ख ती बिचरा ।
जयको चन्द्र हुनको इच्छा
नभई उज्यालो ।
शिखरमा पुग्न सत्यको खोज्थे
नचढी उकालो ।