Page:Shakuntala.pdf/11

अर्ती, बुद्धि छ चाहिने यदि भने भेटून् यहाँ गौतमी ।
बूढी सुन्दर चाउरीहरु हुने मेरो रुचाऊन् कथा ।।
मातालाइ शकुन्तला छ करमै ‘थप्या’ र ‘थप्या’ दिन ।
भज्ने स्वर्ग छ पाउने झिलिमिली देखेर आरोहण ।।
२९
देखून् सज्जन हातले नजर क्यै छेकेर टाढातिर ।
यो प्राचीन जगत् सुदूर युगका छेडी सबै बादल ।।
नाचून् पात्र सजीवतासँग यहाँ हृद्रङ्गमा देशको ।
थोरै बेर जिऊन् दरिद्र दुनियाँ प्राचीन आनन्दमा ।।
(३०)
ठूला नीति सिकून्, प्रजाहरु सिकून् सद्भक्तिको माधुरी
ज्ञानी ज्ञान सिकून्, सिकून् कविहरू यो काव्यमा चातुरी ।।
जानून् गर्न विशाल दिव्य यसमा सारा नवाबी जन ।
बस्ती नव्य बसाउने रसिक हुन् एकान्त वृन्दावन ।।
(३१)
हामी बालक हौँ भुलेर युग यो क्रूर कोलाहल ।
बारी बादलका फुलून् नजरमा सानन्द निष्कण्टक ।।
यात्रा आज गरौँ उषाभवनको पूर्वीय आकाशमा ।
ल्याऔँला नवगन्ध पुष्प हँसिला पौल्टाभरी बासना ।।
(३२)
पल्टेकी वनमा नयाँ सुमनमा स्वप्ना बुनी सुन्दरी
गालाबीच गुलाफका कमलझैँ सेतो चढाइ कर ।।
फुस्केका मृदु गन्धले पवनमा भन्ने कथा झैँ गरी ।
मेरो काव्य–सुधा पिई अधरले चाखून् निगाहा गरी ।।
(३३)
प्रेमीमुग्ध हुँदी कुरङ्गनयनी ओजस्विनी कामिनी ।
प्रेमीसाथ बसी पढून् प्रियकथा फुल्दा छहारीमनि ।।
मारी चारु कटाक्ष ती तब भनून् “भल्छन् कसोरी नर” ।
“भुल्नेछन् भँवरा, म भुल्दिनँ” भनी प्रेमी दिऊन् उत्तर ।।
(३४)