यस्ता मिष्ट गरी कुरा गुच्छा तिनै लीकन । गाभा झैं सुनकी जुमसबे बोक्दै भझुलिन् गौतमी ॥ आमाका सब भाव जो प्रथम छन् हावा झुलौना बनी पार्ने छुन्मुन फूल विश्ववनमा नानी सिँगार्ने भए ॥ के यो विश्व बनेर केत
(४७)
21 चाचा र
बूढा बाबु संदैव छन्
आमाको सारा
बाँडौला र हावाका
यो झल्लरी झूलमा ॥
सलाद
(४८) चुक
कृङ्गार हो?
शिशु। र रम्ने कला ॥
हाँगाहरूका
वर्षशुरुमा
ती
सब ।
पासलीपोसली ॥
रङ्गहरुका चाचा, चरी चक्चके ।
तोति १०९७ छन् प्रकृतिमा वात्सल्य नै विश्व हो॥ (४९) “राजु गाम म के” भनेर क्रषिले अर्द्धाङ्गिनीसाथमा । क्र्या भाव राम्रो फुरी॥
“राम्रो सूफ गज्यौ” भनेर क्रषिले लेखे नयाँ पातमा ।
चिल्ला पिप्पलको हवासित सदा उछलेर मर्मर लिने ॥
(५०)
न्यानो आँगनमा वसन्त त्रतुको सफा सुन्तला । गुन् गुन् गुन् भँवरा सुरारसो दिई आनन्दको, पदडिखदा ॥ चार काया प्रल्लव पन्ना हिलेका दिन । हँसिली मुमा प्रकृतिको देखाउँथिन् ती शिशु ॥
(५१)
मानो रतासतात थुक तरुका हाँगाहरूमा
परिन् ।
गम्काईकन चमचमी चम्किन् त्यहाँ बालिका ॥ पारी शीतल शान्त चित्त उनको भन्थिन् कथा स्वर्गको नानीमा सुरदेशको अलिकता पानी भरेकी चरी॥ (५२) तोतो बोली बालको यो छ सारा गरा
गुन्नुस् खेलै भक्त
गर्ने काव्य सङ्ेतद्वारा ॥ खालि सौजन्यलाई ।
“थय्या, थय्या” स्नेहको “हाइ हाइ !”
(५३)
६७
