Page:Ritubichar.pdf/28

८९
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब ।
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब ॥

९०
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैँ प्रशंसन ।
भला हुन्थ्यो सदा-काल कहाँ ज्यादा गरम्‌पन ?

९१
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर ।
चतुर्थाऽऽश्रम झैँ आर्य-जातिको शान्ति-मन्दिर ॥

९२
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ ।
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ ॥

९३
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्र-मण्डल ।
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल ॥

९४
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरी-थरी ।
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरा-सरी ॥

९५
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्क-प्राय चराचर ।
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर ॥

९६
कर्पूर-द्रव झैँ चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी ।
पर्दा सर्र रसायेर अङ्‌कुराउँछ जीवनी ॥

९७
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलो-पन ।
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन ॥