This page has not been proofread
“तल झर्छ कि” भनेर दिनान्तमा । सुरपुरी रहने 'छवि' साँझको ॥
कनकपड्ख ढलक्क गरीकन । अधरलाल मुसुक्क जसो गरी ॥
शिखर भील रँगाउन हेर्दछन् । अन त्यसै उनले पनि गर्दछन् ॥ (रद)
तल झर्छ कि भनेर त्यहाँ तिनी ।
लघुतनी हलुकासँगः ओर्लिइन् ॥
कुसुम त्यै मनले मलया$निल-
चपतमा धरणीतिर भर्दछन् ॥ (२९)
'शबल पड्खहरू तरुमा अडी ।
तल सफा जल प्यूँन मसक्क भै॥ प्रथम फर्फरले अघि हत्तिई । उर अगाडि दिई अलि ककिँदै ॥ (३०)
जुन प्रयत्न गरीकन दृष्टिको । मधुर पात गरी तल हेर्दछन् ॥ सदृशता त्यसको उनमा थियो ।
जब तिनी पृथिवीतिर फर्किइन् ॥ (३१)
बह्दुत दूर हुँदा चिडिया थिइन् ।
जलद उज्ज्वलका चयबीचमा ॥ अब बनिन् सुमुखी तल ओर्लिंदी ।
कवि घनीकृत झैं सुषमा कुनै ॥ (३र)
हृदयव्योमसुवर्णविहारिणी । मधुरमादकपड्खप्रसारिणी विहग-आवलिले कलभाषिणी ।
॥
अनुपमा सपनासरि छन् तिनी ॥ (३३)
