This page has not been proofread
७१
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवैथरी ।
कर्मसञ्चित, आगामी विज्ञानज्योतिषैसरी ॥
७२
ठूला फेदविषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन ।
उनी प्रारब्ध झैं थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥
७३
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन ।
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ?
७४
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा ।
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥
७५
रुन्छन् कठै कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी ।
रसरूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥
७६
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता ।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥
७७
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी ।
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥
७८
राती पाखापखेरामा देखिन्छ देवमाधुरी ।
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरैसरी ॥
७९
प्रत्यक्ष सर्वसंहारी महामारीसमान यो ।
आगाले जङ्गली जीव नामशेष गरीदियो ॥
