सिद्धान्त केही मात्रामा यस गीतिकाव्यले प्रकट गर्दछ । थोरै मीठा शब्दमा सौन्दर्यका रसिला जल्याकछुलुक, जस्तो तादीका बहुल तरङ्गमा घामको यतिभन्दा त यहाँ केही पाइयोइन तर यो उच्च कवि र कलाकारहरूलाई नयाँ दिशातिर लैजान खोज्ने, बिउँस्राउने घचघच मात्र हो । यो गीतिकाव्य अंग्रेजीमा बेलाड्को ढङ्ग लिन खोज्दछ र प्रेमको उच्चता, विशालता र अमरत्व यसको आत्मा हो । यो पनि वियोगात्मक छ तर वियोगलाई नै संयोगको रूप दिएर मृत्युको काँढाको तीखो टुप्पा मार्दछ र जीवनपछिको अनन्त जीवन तथा शान्तिको तत्त्वको सङ्ेत गर्दछ । युद्धभन्दा बलिदान ठूलो छ- त्यो आफ्नै । आत्मसमर्पण नै सर्वोच्च मार्ग हो र जीवनको महान् विजय हो र प्रैमपथ नै सर्वोत्तम पथ हो भन्ने फल्केला । तर सिद्धान्तले कविता बन्दैन, कविताबाट बगेर आएको बस्तु कति प्रभावकारितासँग मुटुभित्र पस्तछ सो रसिक र पारखीको चेतबाट मात्र थाहा पाइन्छ । मलाई यो ढङ्गरङ्गमा बडो आनन्द लाग्यो लेखिदिएँ । सिपी फाल्यो लहरले । मोती छ कि छैन वा कति छन् यो विशेषज्ञले हेर्ला । बजारमा पु-्याएर मौलहरूमा फगडा गर्ने काम हामी समालोचक या व्यापारीहरूलाई छौडिदिउँ । यौ एक दिनको लहडी लहरको सिपीको फेक हो ।
चैत्र ३१ गते २०१५ लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा
कविकुञ्ज, मैतीदेवी, कान्तिपुरी
