Page:Bhikari.pdf/32

आफ्नो रङ्ग भरेर हेर दुनियाँ बैचित्र्यको रूपमा
हाम्रो छैन बखत्‌, छ घुम्नु पसिना काढी सधैँ धृपमा ॥

६
हाम्रा बादल भाउ अन्नहरुका ढुङ्गाहरू व्यर्थ छन्‌
जस्लाई तिमि राख्तछथौ पटुकिमा तिम्रा ठुला अर्थ छन्‌ ।
हाम्रा छन्‌ पुतली सिँगान कपडा व्यापारका भझैलमा
हाँस्छन्‌ मानिस कोइली पछि हिंडे, छौं सभ्यता जेलमा ॥

७
नारा रोदनका, तरङ्ग मनमा छन्‌ भित्रका खाडिमा
शिष्टाचार छ हाँसनू रुनु भने हिच्का दिई बाढिमा ।
खोक्रो लोचन घुम्छ हामिहरुको बोल्छौं खसाली, घसी
भाईमाथि गरीब धाक, रङको चिन्ता छ हाम्रो बसी ॥

८
हामी छौँ सुख खोजमा, तिमिहरू आनन्द आफ्नो पनि
नुझ्दैनौ तर खोज्दछौ धन भनी हामी बन्यौं निर्धनी ।
हल्का चित्त बनी अहा ! पुतलि झैँ बस्छौ गई फूलमा
बोझो भै दिल हामि भार जगका छौं बिग्रिई भूलमा ॥

९
हे प्यारा शिशु । फेरि बन्न म सके बन्ने थिएँ बालक
'केटाकेटि' भनून्‌ बुझक्कड बुढा, मान्दीनँ केही धक ।
यो मीठो, रसिलो, खुला र हँसिलो यो मग्नमस्ती लिई
छाडी दिन्छु म मोलतोल जगको वात्सल्यलाई लिई ॥