This page has not been proofread
सत्यको सुन्दर मोहनी झल्काई
पत्तीमा हाँसी बत्तीलाई मिल्काई
फूलको जीवन जाँदो छ उडी
सुगन्ध खालि पछिलाई छोडी
जीवनको जगेडा।
(२१)
सत्यलाई देख्ने साँच्चैको वीर
नकाँप्ने नशा शान्त र धीर
ध्रुवमा अचल ।
पृथ्वीझैँ घुमी किरण-पथमा
सत्यको शानमा कर्तव्य-रथमा
ध्येयमा अटल ।
लोभले पङ्घ लुटपुट छैन
दु:खले जसको बिग्रिन्न चैन
ईश्वरको पदमा राखेर नयन
बुद्धिको विमल ।
(२२)
नीतिको तौल ताराको लिने
स्वर्ग र पृथ्वी पहाडमैं छुने
चूलीमा बसी झल्का है दिने
उत्तमको शिखर ।
सङ्गति-सुन्दर कुसुम दिलका
सत्यमा कडा वज्रमैं दिलका
प्रताप प्रखर ।
(२३)
अणु र अणु रुकून् न बाकून्
रक्तका खोलामा ।
यी वीरको जोश
गुम गरी होश
मुटुमा जागोस्, आँखामा चम्कोस्
सत्यको पलामा ।
