This page has not been proofread
सूर्यका ज्वाला
गगनका माला
ताराकै छरी आकाशभरी अग्निमैं धप्केका ।
जीवनलाई भन्ने क्षणका झिल्का
मिथ्याको ज्वलन सल्केका मिल्का
बिन्दुझैँ यौटा सम्झने खालि आँशुझे टप्केका ।
मिथ्याको छूतले रक्तमा बल्थ्यो
आगोको दन्दनी ।
धर्मका ज्वालालाई हो जीवन .
भनेर खरानी ।
पारेर उड्थे, स्वर्गका चरा
उडेर फुल्थे सिँगारी धरा
बासले बयानी ।
(५०)
तिनको छ कथा
भारतको व्यथा
प्राणको पत्र
आँखाको चल
अमरपनाको ।
सुनेर त्यल्लाई
आँखामा जललाई
भेटी दी पललाई
कलुषविनाको ।
छाडेर काज
सुतू हैं आज
राखेर लाज
अलसपनाको ।
मुटुलाई बाली
कानमा हाली
अमृतको थाली
वीरले बनाको ।
