This page has not been proofread
रङ्ग उडेको कटुता, फोस्रा
आशाहरूको छारो चोर।
चिन्ता, शोक, वियोग, बढेका
नहुँदो शिरमा तर्क अघोर।।
सिर्जनाको जाल विलासी
आफैं जेली आफैं हार।
फुल्दो शिरमा हिउँद, तुषारो
थिचीरहेको जगव्यवहार।।
बढ्दो चेत अकेलापनको
बिर्सिसकेका सपना साज।
उदासपनाको छाना नभ नै
शोक, विषाद, बिराना आवाज।।
जपमालाको आखिर भरमा
धरमर पयर जराको कम्पन।
आँसुभरी नजर निमीलन
विचित्र नै छस् हे जीवन।
