Page:Tarun tapasi.pdf/96: Difference between revisions
No edit summary |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 4: | Line 4: | ||
कसैले द्योराली भनिकन ठुलो आदर गरे | कसैले द्योराली भनिकन ठुलो आदर गरे | ||
::कुमारीको श्रद्धा लिइकन कसैले स्तुति गरे । | ::कुमारीको श्रद्धा लिइकन कसैले स्तुति गरे । | ||
कसैले हेर्दा त्यै विजन पथको यक्ष म | कसैले हेर्दा त्यै विजन पथको यक्ष म थियेँ | ||
::कसैको लेखामा भय भुटिदिने भैरव | ::कसैको लेखामा भय भुटिदिने भैरव भयेँ ॥ | ||
{{pcn|१६}} | {{pcn|१६}} | ||
हली, घाँसी, ग्वाला, कृषक, भरिया आदि यसरी | हली, घाँसी, ग्वाला, कृषक, भरिया आदि यसरी | ||
::सदा पूजा गर्दै चरणतलमा लम्पट परी | ::सदा पूजा गर्दै चरणतलमा लम्पट परी | ||
पुकारा यो गर्थे 'प्रभु सकल इच्छा सफल होस्' | पुकारा यो गर्थे 'प्रभु ! सकल इच्छा सफल होस्' | ||
::म | ::म भन्थेँ बिस्तारै अबुझ ! तिमिमा आत्मबल होस् ॥ | ||
{{pcn|१७}} | {{pcn|१७}} | ||
सदा यै चालाले अबुझहरु विश्वासवश भै | सदा यै चालाले अबुझहरु विश्वासवश भै | ||
::त्यहाँ लागीहाले विधिसहित पूजा दिन सबै । | ::त्यहाँ लागीहाले विधिसहित पूजा दिन सबै । | ||
म द्यौता, त्यो चौकी | म द्यौता, त्यो चौकी विधि-विहित देवस्थल भयो | ||
::पछी सुस्तै सुस्तै मुलुकभर माहात्म्य फिँजियो ॥ | ::पछी सुस्तै सुस्तै मुलुकभर माहात्म्य फिँजियो ॥ | ||
| Line 22: | Line 22: | ||
कुनै भन्थ्यो साक्षात् मकन इनले दर्शन दियिन् | कुनै भन्थ्यो साक्षात् मकन इनले दर्शन दियिन् | ||
::कुनै भन्थ्यो स्वप्नाबिच नगिच आयिन् र दबियिन् । | ::कुनै भन्थ्यो स्वप्नाबिच नगिच आयिन् र दबियिन् । | ||
कुनै भन्थ्यो मैले कति कति | कुनै भन्थ्यो मैले कति कति सुनेँ शब्द इनको | ||
::कुनै भन्थ्यो मेरो सब हरिदियिन् कष्ट मनको ॥ | ::कुनै भन्थ्यो मेरो सब हरिदियिन् कष्ट मनको ॥ | ||
| Line 28: | Line 28: | ||
कुनै भन्थ्यो राती सकल जमिनै बल्दछ अरे | कुनै भन्थ्यो राती सकल जमिनै बल्दछ अरे | ||
::कुनै भन्थ्यो पैले इनिकन नमान्ने सब मरे । | ::कुनै भन्थ्यो पैले इनिकन नमान्ने सब मरे । | ||
अहो यस्तैयस्ता उपकथन, हल्लाहरु गरी | अहो ! यस्तैयस्ता उपकथन, हल्लाहरु गरी | ||
::फसे सारा बोक्रे | ::फसे सारा बोक्रे विधि-नियम-पट्टी हरि ! हरि !! | ||
{{pcn|२०}} | {{pcn|२०}} | ||
| Line 35: | Line 35: | ||
::लिई माला, छालाउपर दृढ पद्माऽसन धरी । | ::लिई माला, छालाउपर दृढ पद्माऽसन धरी । | ||
जपी जागा गर्थे बुधहरु ठुला जन्तर बुटी | जपी जागा गर्थे बुधहरु ठुला जन्तर बुटी | ||
::थियो मानू चौकी उस बखतको | ::थियो मानू चौकी उस बखतको सिद्धि-ढुकुटी ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Revision as of 17:57, 12 June 2025
१५
कसैले द्योराली भनिकन ठुलो आदर गरे
कुमारीको श्रद्धा लिइकन कसैले स्तुति गरे ।
कसैले हेर्दा त्यै विजन पथको यक्ष म थियेँ
कसैको लेखामा भय भुटिदिने भैरव भयेँ ॥
१६
हली, घाँसी, ग्वाला, कृषक, भरिया आदि यसरी
सदा पूजा गर्दै चरणतलमा लम्पट परी
पुकारा यो गर्थे 'प्रभु ! सकल इच्छा सफल होस्'
म भन्थेँ बिस्तारै अबुझ ! तिमिमा आत्मबल होस् ॥
१७
सदा यै चालाले अबुझहरु विश्वासवश भै
त्यहाँ लागीहाले विधिसहित पूजा दिन सबै ।
म द्यौता, त्यो चौकी विधि-विहित देवस्थल भयो
पछी सुस्तै सुस्तै मुलुकभर माहात्म्य फिँजियो ॥
१८
कुनै भन्थ्यो साक्षात् मकन इनले दर्शन दियिन्
कुनै भन्थ्यो स्वप्नाबिच नगिच आयिन् र दबियिन् ।
कुनै भन्थ्यो मैले कति कति सुनेँ शब्द इनको
कुनै भन्थ्यो मेरो सब हरिदियिन् कष्ट मनको ॥
१९
कुनै भन्थ्यो राती सकल जमिनै बल्दछ अरे
कुनै भन्थ्यो पैले इनिकन नमान्ने सब मरे ।
अहो ! यस्तैयस्ता उपकथन, हल्लाहरु गरी
फसे सारा बोक्रे विधि-नियम-पट्टी हरि ! हरि !!
२०
बनी ध्यानी पीताऽम्बर कमरमा टम्म पहिरी
लिई माला, छालाउपर दृढ पद्माऽसन धरी ।
जपी जागा गर्थे बुधहरु ठुला जन्तर बुटी
थियो मानू चौकी उस बखतको सिद्धि-ढुकुटी ॥