Page:Shakuntala.pdf/278

बाटो मीढी छ ठण्डा दुद्द लहर फुली वृक्ष राम्रा मिलेर ।
वल्लीले बेह्टिएको कसुमहरु भरी द्वार भित्री छ रम्य ॥
लच्केकी बाटुली भै मगमग महिला हल्लिदो मन्द मन्द ।
बोल्छन्‌ मीठा करा भै विहग वनविषे त्यो नजीकै बसेर ॥
(२३)

पस्दा देखे फुलेको सुरप्रवर झै त्यो हरा पृष्पविश्व ।
ठण्डा हाँगाहरूमा किशालय हलुका नृत्य गर्दा हवामा ॥
नास्ता झै मग्मगायो प्रथम श्रवणमा पड्खले चुल्गुलायो ।
आँखाले रङ्ग पायो अनि जिउभरमा सौख्य नै सर्सरायो ॥
(२४)

बन्थे चङ्गी र रङ्गी अनि धवल सबै ढब्गका ती मयूर ।
लामो त्यो लत्रिएको पहिरन प्रकृत स्वाद लच्काउँदा ती ॥
'काँ कौ केकाँ' कराई वरपर चिडियाका उडे झै घिराज ।
जँचा हाँगाहरूमा ढलिमलि कहिले गर्दथे वृक्षमाझ ॥
(२५)

चीभै, फिस्टो, मुनीया, परभूति प्रभृति प्रेमका पड्खनाना ।
सारौं, घोबी, भँगेरा धरि थरि रँगका स्वर्गपक्षी उज्याला ॥
इगा, मैना, परेवा, पदु, राखिकदुवा, गौंयली औ जुरेली ।
बोल्थे नाच्थे र झुल्थे कसुमनिकरको हर्म्यमा खेल खेली ॥
(२६)

आरू, लाली लिएका घवल कसुमकी नासपाती, अनार ।
राती, काँढा छिपेकी, जुइहरु सुन झैं जाइ बेली बहार ॥
चम्पा, गाभा, गुरांसे गुनकसि कमली कामिनी काइँयो र ।
सुन्पाते, नीलपाते, कस्‌महरु त्यहाँ क्या मिसिन्धे अपार ॥
(२७)

फुर्फुर्गदी छ पक्षीसद्श उ पुतली फूल जस्ती रँगीन ।
मानो फूलै उडे झै कसुमरस लिने वन्य सानो परी झैं ॥
नृष्टा छिर्का परेकी सुरधनुषभरीका मिही रङ्गबाट ।
ठाँटेकी झै हल्‌ृका कसुम भ्रतुहरूकी तपस्यासमान ॥
(२८)