Page:Tarun tapasi.pdf/111: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|३०}} न ता देखें पर्दा दिवसरजनीको नगिचमा ::न ता सन्ध्या, तारा, ग्रह न त धरा सिन्धुबिचमा। न भास्यो आकाशै, न फिर अवकाशै अलिकति ::अहा कस्तो कस्तो अति अगम त्यो व्यापक चि..." |
No edit summary |
||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 3: | Line 3: | ||
{{pcn|३०}} | {{pcn|३०}} | ||
न ता देखें पर्दा दिवसरजनीको नगिचमा | न ता देखें पर्दा दिवसरजनीको नगिचमा | ||
::न ता सन्ध्या, तारा, ग्रह न त धरा | ::न ता सन्ध्या, तारा, ग्रह न त धरा सिन्धुबिचमा । | ||
न भास्यो आकाशै, न फिर अवकाशै अलिकति | न भास्यो आकाशै, न फिर अवकाशै अलिकति | ||
::अहा कस्तो कस्तो अति अगम त्यो व्यापक | ::अहा कस्तो कस्तो अति अगम त्यो व्यापक चिति ॥ | ||
{{pcn|३१}} | {{pcn|३१}} | ||
म त्यो वेला फेरी गुरुचरण सम्झीकन झुकें | म त्यो वेला फेरी गुरुचरण सम्झीकन झुकें | ||
::झुकें माने सृष्टिस्थितिनियम भन्दा पर | ::झुकें माने सृष्टिस्थितिनियम भन्दा पर लुकें । | ||
कसो भो? के के भो? फगत म थियें गद्गद अति | कसो भो ? के के भो ? फगत म थियें गद्गद अति | ||
::अहो मैले मेरै उस बखतको सम्झिनँ | ::अहो मैले मेरै उस बखतको सम्झिनँ गति ॥ | ||
{{pcn|३२}} | {{pcn|३२}} | ||
खुशिसँग सब यस्तो शान्तिपीयूषवृष्टि | खुशिसँग सब यस्तो शान्तिपीयूषवृष्टि | ||
::श्रुतियुगबिच गर्दै टप्प चिम्लेर | ::श्रुतियुगबिच गर्दै टप्प चिम्लेर दृष्टि । | ||
मुनिवर चुप लागे पूर्ण आनन्दसाथ | मुनिवर चुप लागे पूर्ण आनन्दसाथ | ||
::भुलन शकिनँ मैले भाग्यको त्यो | ::भुलन शकिनँ मैले भाग्यको त्यो प्रभात ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
{{end center block}} | {{end center block}} |
Revision as of 21:12, 6 May 2025
This page has not been proofread
३०
न ता देखें पर्दा दिवसरजनीको नगिचमा
न ता सन्ध्या, तारा, ग्रह न त धरा सिन्धुबिचमा ।
न भास्यो आकाशै, न फिर अवकाशै अलिकति
अहा कस्तो कस्तो अति अगम त्यो व्यापक चिति ॥
३१
म त्यो वेला फेरी गुरुचरण सम्झीकन झुकें
झुकें माने सृष्टिस्थितिनियम भन्दा पर लुकें ।
कसो भो ? के के भो ? फगत म थियें गद्गद अति
अहो मैले मेरै उस बखतको सम्झिनँ गति ॥
३२
खुशिसँग सब यस्तो शान्तिपीयूषवृष्टि
श्रुतियुगबिच गर्दै टप्प चिम्लेर दृष्टि ।
मुनिवर चुप लागे पूर्ण आनन्दसाथ
भुलन शकिनँ मैले भाग्यको त्यो प्रभात ॥