Page:Tarun tapasi.pdf/32: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "{{c|{{larger|'''चतुर्थ विश्राम'''}}}} {{start center block}} <poem> {{pcn|१}} अलिबेर पतङ्गका कुरा ::मनले खूब गमें पुरा पुरा। उनको जब मौन भङ्ग भो ::अनि अर्कैतिरको प्रसङ्ग भो।। {{pcn|२}} निशाले जो मेरो उपर तमको चादर धरी ::उषाको त..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 5: | Line 5: | ||
{{pcn|१}} | {{pcn|१}} | ||
अलिबेर पतङ्गका कुरा | अलिबेर पतङ्गका कुरा | ||
::मनले खूब गमें पुरा | ::मनले खूब गमें पुरा पुरा । | ||
उनको जब मौन भङ्ग भो | उनको जब मौन भङ्ग भो | ||
::अनि अर्कैतिरको प्रसङ्ग | ::अनि अर्कैतिरको प्रसङ्ग भो ॥ | ||
{{pcn|२}} | {{pcn|२}} | ||
निशाले जो मेरो उपर तमको चादर धरी | निशाले जो मेरो उपर तमको चादर धरी | ||
::उषाको त्यो हाँस्तै निमिषभरमा नै पर | ::उषाको त्यो हाँस्तै निमिषभरमा नै पर गरी । | ||
बित्यो एवंरीत्या रुचिकर शरत्काल सुखमा | बित्यो एवंरीत्या रुचिकर शरत्काल सुखमा | ||
::परीहालें मानू पछि त म कठै | ::परीहालें मानू पछि त म कठै मृत्युमुखमा ॥ | ||
{{pcn|३}} | {{pcn|३}} | ||
स्वभावैले हो वा अविदित कुनै कर्मवश हो? | स्वभावैले हो वा अविदित कुनै कर्मवश हो ? | ||
::दशाले हो यद्वा कुटिले विधिको कोपवश हो? | ::दशाले हो यद्वा कुटिले विधिको कोपवश हो ? | ||
नजाने केले हो प्रकृतिजननीको मुख भरी | नजाने केले हो प्रकृतिजननीको मुख भरी | ||
::जम्यो कालो पोतो मधुर मुखशोभा सब | ::जम्यो कालो पोतो मधुर मुखशोभा सब हरी ॥ | ||
{{pcn|४}} | {{pcn|४}} | ||
मदारी झैं छोप्तै नजर सबका गुम्म कुइरो | मदारी झैं छोप्तै नजर सबका गुम्म कुइरो | ||
::घुस्यो मानू रोप्तै मुटुबिच तिखो | ::घुस्यो मानू रोप्तै मुटुबिच तिखो शीतसुइरो । | ||
जगत्मा चौतर्फी मलिन झुसिलो भाव भरियो | जगत्मा चौतर्फी मलिन झुसिलो भाव भरियो | ||
::दिनश्रीको साथै तन सकल मेरो | ::दिनश्रीको साथै तन सकल मेरो गँगरियो ॥ | ||
{{pcn|५}} | {{pcn|५}} | ||
पिट्यो पाता कस्तै विकट रिपु भै शीतल शठले | पिट्यो पाता कस्तै विकट रिपु भै शीतल शठले | ||
::तुषारोले मार्यो शिर सब थिची लात्ति | ::तुषारोले मार्यो शिर सब थिची लात्ति हठले । | ||
चुट्यो, टोक्यो, ठोक्यो अधम हिमले हुर्मत लियो | चुट्यो, टोक्यो, ठोक्यो अधम हिमले हुर्मत लियो | ||
::हुरीले मुण्ट्यायो विकट गलहत्तीतक | ::हुरीले मुण्ट्यायो विकट गलहत्तीतक दियो ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Revision as of 20:43, 6 May 2025
This page has not been proofread
चतुर्थ विश्राम
१
अलिबेर पतङ्गका कुरा
मनले खूब गमें पुरा पुरा ।
उनको जब मौन भङ्ग भो
अनि अर्कैतिरको प्रसङ्ग भो ॥
२
निशाले जो मेरो उपर तमको चादर धरी
उषाको त्यो हाँस्तै निमिषभरमा नै पर गरी ।
बित्यो एवंरीत्या रुचिकर शरत्काल सुखमा
परीहालें मानू पछि त म कठै मृत्युमुखमा ॥
३
स्वभावैले हो वा अविदित कुनै कर्मवश हो ?
दशाले हो यद्वा कुटिले विधिको कोपवश हो ?
नजाने केले हो प्रकृतिजननीको मुख भरी
जम्यो कालो पोतो मधुर मुखशोभा सब हरी ॥
४
मदारी झैं छोप्तै नजर सबका गुम्म कुइरो
घुस्यो मानू रोप्तै मुटुबिच तिखो शीतसुइरो ।
जगत्मा चौतर्फी मलिन झुसिलो भाव भरियो
दिनश्रीको साथै तन सकल मेरो गँगरियो ॥
५
पिट्यो पाता कस्तै विकट रिपु भै शीतल शठले
तुषारोले मार्यो शिर सब थिची लात्ति हठले ।
चुट्यो, टोक्यो, ठोक्यो अधम हिमले हुर्मत लियो
हुरीले मुण्ट्यायो विकट गलहत्तीतक दियो ॥