Page:Ritubichar.pdf/61: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
<poem> | <poem> | ||
{{pcn|६१}} | {{pcn|६१}} | ||
फाँडिये कण्टकप्रायः बढेका खर | फाँडिये कण्टकप्रायः बढेका खर दूषण । | ||
पियारो भोजनस्थान रह्यो अधमरा | पियारो भोजनस्थान रह्यो अधमरा वन ॥ | ||
{{pcn|६२}} | {{pcn|६२}} | ||
रात्रिशूर्पणखा काली अँध्यारो मुख | रात्रिशूर्पणखा काली अँध्यारो मुख लाउँदै । | ||
हिमरावणका साथ गर्छे मानू कुरा | हिमरावणका साथ गर्छे मानू कुरा रुँदै ॥ | ||
{{pcn|६३}} | {{pcn|६३}} | ||
फिँजारेकी छ उसले जगल्टा | फिँजारेकी छ उसले जगल्टा अन्धकारका । | ||
शीतका रूपमा हर्दम् खसाल्छे आँशुका | शीतका रूपमा हर्दम् खसाल्छे आँशुका ढिका ॥ | ||
{{pcn|६४}} | {{pcn|६४}} | ||
मेघनाद छँदैछैन | मेघनाद छँदैछैन पन्छाईरविभीषण । | ||
रात्रिशूर्पणखाले त्यो जगायी | रात्रिशूर्पणखाले त्यो जगायी हिमरावण ॥ | ||
{{pcn|६५}} | {{pcn|६५}} | ||
पछारिँदामा त्यो रात्रिराक्षसी | पछारिँदामा त्यो रात्रिराक्षसी आयतोदरी । | ||
धेरै नै थिचिये राम्रा उज्याला दिनका | धेरै नै थिचिये राम्रा उज्याला दिनका घरी ॥ | ||
{{pcn|६६}} | {{pcn|६६}} | ||
देखिनेबित्तिकै झट्ट दबिन्छ दिन | देखिनेबित्तिकै झट्ट दबिन्छ दिन माधुरी । | ||
दरिद्रको क्षणस्थायी मनको | दरिद्रको क्षणस्थायी मनको मन्सुबासरी ॥ | ||
{{pcn|६७}} | {{pcn|६७}} | ||
उनै सूर्य, उनै पृथ्वी, उही छ | उनै सूर्य, उनै पृथ्वी, उही छ किरणाऽऽवली । | ||
कालको गतिले गर्दा राप किन्तु | कालको गतिले गर्दा राप किन्तु अलीअलि । | ||
{{pcn|६८}} | {{pcn|६८}} | ||
फर्काउँछ सिधा पीठ दुनियाँ | फर्काउँछ सिधा पीठ दुनियाँ सूर्यसम्मुख । | ||
हेरला को कठै मन्द गिरेका मित्रको मुख? | हेरला को कठै मन्द गिरेका मित्रको मुख ? | ||
{{pcn|६९}} | {{pcn|६९}} | ||
तेजस्विता भयेदेखि सूर्यमा क्यै | तेजस्विता भयेदेखि सूर्यमा क्यै अलीकति । | ||
शीतले यसरी लोक काँपदो हो कहाँ यति? | शीतले यसरी लोक काँपदो हो कहाँ यति ? | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Revision as of 18:51, 5 May 2025
This page has not been proofread
६१
फाँडिये कण्टकप्रायः बढेका खर दूषण ।
पियारो भोजनस्थान रह्यो अधमरा वन ॥
६२
रात्रिशूर्पणखा काली अँध्यारो मुख लाउँदै ।
हिमरावणका साथ गर्छे मानू कुरा रुँदै ॥
६३
फिँजारेकी छ उसले जगल्टा अन्धकारका ।
शीतका रूपमा हर्दम् खसाल्छे आँशुका ढिका ॥
६४
मेघनाद छँदैछैन पन्छाईरविभीषण ।
रात्रिशूर्पणखाले त्यो जगायी हिमरावण ॥
६५
पछारिँदामा त्यो रात्रिराक्षसी आयतोदरी ।
धेरै नै थिचिये राम्रा उज्याला दिनका घरी ॥
६६
देखिनेबित्तिकै झट्ट दबिन्छ दिन माधुरी ।
दरिद्रको क्षणस्थायी मनको मन्सुबासरी ॥
६७
उनै सूर्य, उनै पृथ्वी, उही छ किरणाऽऽवली ।
कालको गतिले गर्दा राप किन्तु अलीअलि ।
६८
फर्काउँछ सिधा पीठ दुनियाँ सूर्यसम्मुख ।
हेरला को कठै मन्द गिरेका मित्रको मुख ?
६९
तेजस्विता भयेदेखि सूर्यमा क्यै अलीकति ।
शीतले यसरी लोक काँपदो हो कहाँ यति ?