Page:Shakuntala.pdf/188: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>श" |
No edit summary |
||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
छ गोरु उस्तै अझ नेत्रहीन । | |||
::यहाँ छ भैवी अघि हेर बीन ॥ | |||
यहाँ छ हीरा कपिको अगाडि । | |||
::मकै चरा भज् अन मूर्ख हाँडी ॥ | |||
{{pcn|(८४)}} | |||
सबै जगत्मा छ मपाईँ जैसी । | |||
::जान्ने कहाँ हुन्छ दधालु भैसी ॥ | |||
दिए तँलाई त्रिदिवेश ताज । | |||
::बेच्ने घिद्दस् भज्न तमाल गाँजा ॥ | |||
{{pcn|(८१)}} | |||
हवाहरूले जसको सुगन्ध । | |||
::भजी महासागर दीर्घ तर्छन् ॥ | |||
उही छ आसा रँगरूप हेर । | |||
::ती अङ्ग राम्रा उनका मिलेर ॥४ | |||
{{pcn|(८६)}} | |||
"त्यसौ भए ता म उपाय खोज्छु ।" | |||
::भनी कन्याईकन त्यो कपाल ॥ | |||
घोरिन्छ, देखी उसलाइ राजा । | |||
::हाँसेर भन्छन् "कति मूर्ख बन्छन् ॥ | |||
{{pcn|(८७)}} | |||
तिमी अगाडि प्रतिभाविपन्न । | |||
::बनेख तिम्रो शार कृष्ण धन्य ॥ | |||
उ रौं चमत्कारसमान लामा । | |||
::दुपी त श्रीपेच छ स्वाँगनामा ॥ | |||
{{pcn|(८८)}} | |||
मुसुक्क हाँसी विधिले लिएर । | |||
::'म उब्जनी गर्दछु एक मान्छे ॥' | |||
भनेर, माटो तटको सुदूर । | |||
::दुःखी नहन् क्वै जगमा भनेर ॥ | |||
सिर्जे तिमी नै तब चट्ट हेर ।" | |||
{{pcn|(८९,)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>श | <noinclude>{{end center block}}</noinclude>श |
Revision as of 17:22, 30 April 2025
This page has not been proofread
छ गोरु उस्तै अझ नेत्रहीन ।
यहाँ छ भैवी अघि हेर बीन ॥
यहाँ छ हीरा कपिको अगाडि ।
मकै चरा भज् अन मूर्ख हाँडी ॥
(८४)
सबै जगत्मा छ मपाईँ जैसी ।
जान्ने कहाँ हुन्छ दधालु भैसी ॥
दिए तँलाई त्रिदिवेश ताज ।
बेच्ने घिद्दस् भज्न तमाल गाँजा ॥
(८१)
हवाहरूले जसको सुगन्ध ।
भजी महासागर दीर्घ तर्छन् ॥
उही छ आसा रँगरूप हेर ।
ती अङ्ग राम्रा उनका मिलेर ॥४
(८६)
"त्यसौ भए ता म उपाय खोज्छु ।"
भनी कन्याईकन त्यो कपाल ॥
घोरिन्छ, देखी उसलाइ राजा ।
हाँसेर भन्छन् "कति मूर्ख बन्छन् ॥
(८७)
तिमी अगाडि प्रतिभाविपन्न ।
बनेख तिम्रो शार कृष्ण धन्य ॥
उ रौं चमत्कारसमान लामा ।
दुपी त श्रीपेच छ स्वाँगनामा ॥
(८८)
मुसुक्क हाँसी विधिले लिएर ।
'म उब्जनी गर्दछु एक मान्छे ॥'
भनेर, माटो तटको सुदूर ।
दुःखी नहन् क्वै जगमा भनेर ॥
सिर्जे तिमी नै तब चट्ट हेर ।"
(८९,)
श