Jump to content

Page:Shakuntala.pdf/188: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>श"
 
No edit summary
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
छ गोरु उस्तै अझ नेत्रहीन ।
::यहाँ छ भैवी अघि हेर बीन ॥
यहाँ छ हीरा कपिको अगाडि ।
::मकै चरा भज्‌ अन मूर्ख हाँडी ॥
{{pcn|(८४)}}


सबै जगत्मा छ मपाईँ जैसी ।
::जान्ने कहाँ हुन्छ दधालु भैसी ॥
दिए तँलाई त्रिदिवेश ताज ।
::बेच्ने घिद्दस्‌ भज्न तमाल गाँजा ॥
{{pcn|(८१)}}
हवाहरूले जसको सुगन्ध ।
::भजी महासागर दीर्घ तर्छन्‌ ॥
उही छ आसा रँगरूप हेर ।
::ती अङ्ग राम्रा उनका मिलेर ॥४
{{pcn|(८६)}}
"त्यसौ भए ता म उपाय खोज्छु ।"
::भनी कन्याईकन त्यो कपाल ॥
घोरिन्छ, देखी उसलाइ राजा ।
::हाँसेर भन्छन्‌ "कति मूर्ख बन्छन्‌ ॥
{{pcn|(८७)}}
तिमी अगाडि प्रतिभाविपन्न ।
::बनेख तिम्रो शार कृष्ण धन्य ॥
उ रौं चमत्कारसमान लामा ।
::दुपी त श्रीपेच छ स्वाँगनामा ॥
{{pcn|(८८)}}
मुसुक्क हाँसी विधिले लिएर ।
::'म उब्जनी गर्दछु एक मान्छे ॥'
भनेर, माटो तटको सुदूर ।
::दुःखी नहन्‌ क्वै जगमा भनेर ॥
सिर्जे तिमी नै तब चट्ट हेर ।"
{{pcn|(८९,)}}
</poem>
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>श
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>श

Revision as of 17:22, 30 April 2025

This page has not been proofread

छ गोरु उस्तै अझ नेत्रहीन ।
यहाँ छ भैवी अघि हेर बीन ॥
यहाँ छ हीरा कपिको अगाडि ।
मकै चरा भज्‌ अन मूर्ख हाँडी ॥
(८४)

सबै जगत्मा छ मपाईँ जैसी ।
जान्ने कहाँ हुन्छ दधालु भैसी ॥
दिए तँलाई त्रिदिवेश ताज ।
बेच्ने घिद्दस्‌ भज्न तमाल गाँजा ॥
(८१)

हवाहरूले जसको सुगन्ध ।
भजी महासागर दीर्घ तर्छन्‌ ॥
उही छ आसा रँगरूप हेर ।
ती अङ्ग राम्रा उनका मिलेर ॥४
(८६)

"त्यसौ भए ता म उपाय खोज्छु ।"
भनी कन्याईकन त्यो कपाल ॥
घोरिन्छ, देखी उसलाइ राजा ।
हाँसेर भन्छन्‌ "कति मूर्ख बन्छन्‌ ॥
(८७)

तिमी अगाडि प्रतिभाविपन्न ।
बनेख तिम्रो शार कृष्ण धन्य ॥
उ रौं चमत्कारसमान लामा ।
दुपी त श्रीपेच छ स्वाँगनामा ॥
(८८)

मुसुक्क हाँसी विधिले लिएर ।
'म उब्जनी गर्दछु एक मान्छे ॥'
भनेर, माटो तटको सुदूर ।
दुःखी नहन्‌ क्वै जगमा भनेर ॥
सिर्जे तिमी नै तब चट्ट हेर ।"
(८९,)