Page:Prithviraj chauhan.pdf/191

डुबेमा त्यस्तै सुनको ज्वाला
पारेर संसार साराका काला
जितेमा स्वर्ण उदय जस्तो
उज्याला सारा छन्।

(३)
त्यस बेला आयो उडेर गिद्ध
दरबारको छानामा ।
अशकुन् देखिन् तरक्क रोइन्
दुई आँशु दानामा ।

(४)
खबर ल्याए रिसल्ला कुदी
खबर खेदको ।
आँशुले बिन्ती गर्दछन् सारा
रोएर क्वाँ क्वाँ बगाई धारा
वीरका मुकुट मणिका प्यारो
शिरका छेदको !

(५)
जसलाई अघि समरमा जाँदा
तरबार दिई दु:खको बाधा
हटाई भन्दथिन् ।
"स्वर्गको बाटो वीरको सुन्दर
धर्मको पथ
कीर्तिको रथ
दुश्मनको नाश
भारतको आश
समर थलमा पाल्नुहोस् प्यारा
नलिई आँशु, नलिई खेद
हामी छौँ ईश्वर पुकार्ने सारा
घरमा बस्नु वीरलाई प्यारा
शरमले सुहाउँदैन ।
आत्माको अमर ज्योति छ राम्रो
जय र विजय यौटै छ हाम्रो
पृथ्वीमा यश