Page:Prithviraj chauhan.pdf/188

सक्दिन आज स्वधर्मपथ
म यसै बिराउन ।
म तेरो नोकर होइन मालिक !
तँ पयर परी पसेर अहिले
भागी जा छाडी भारतभूमि
चोरको सर्दार बनेर आज
यो रक्तपातले मानेर लाज
जपेर माला घरमा बसेस्
आत्मालाई धुन आँशुमा डुबेस्
नआएस् फेरि दुष्टको हाँकले
भारतलाई रुलाउन ।
झुटोको आवाज मायाको ध्वनि
सक्दैनस् तैंले म जस्ता मालिक
लोभले भुलाउन ।”

(६)
घोरीका आँखा लाल लाल भए
आँखीभौँ आँधीमा ।
तरबार नङ्गा वरि र परि
हवालाई काटी हुकूम भनी
कुर्वानको इज्जत लिनलाई सरे
के भनूँ ज्यादी म ?

(७)
उडेर गयो फिलिक्क आत्मा
मुसल्मान् झस्काई
आकाशमा यौटा
बिजुली देखे
छेड्दथ्यो दिनलाई ।

(८)
त्यो आत्मा गयो स्वर्गको बाटो
ताराका पारीमा ।