Page:Prithviraj chauhan.pdf/178

डसनामा डट्थें
चूलीमा चढ्थें
सिरक ओढ्थें
भात र दाल, मासु र माछा
ठूलो र सानोमा ।
तर यी जुंघा सल्काइदिन्छिन्
ती भान्छे बज्यै मलाई देखे
अगुल्टो हानी
जानेर बानी
मरि नै जाओस् म हुन्थें रानी"
भनेर भुतभुत पोतेको चूलो
उपर बसी भुत्भुत गर्दै
बुद्धिकी उ कानी
पशुकी बुद्धि क्या हुन्छ सानी
एक कदम अघि पुग्दैनन् नानी
घर नै मेरो उजाड्को राज्य
बीचमा हुँला भन्दछे शानी
जयचन्द त्यस्तै बिराली बुद्धि
भएर काना छन् ।
हा ! नजर हाम्रा ठाँटका राम्रा
बोक्रा र कुम्रा अहम्‌का चाम्रा
हरूका साना छन् ।
क्या तानाशाही कीर्ति छ यूटी
बिराली ताना छन् ।
 
(१३)
जयचन्दलाई बोलाउ गर्यो
उनले हेरेनन् ।
भारत मेरो विलास भवन
मेरै यी कीर्तिहरूका सुमन
भनेर तिनले धोखामा पारे
दशामा हेरेनन् ।