Page:Prithviraj chauhan.pdf/129

घोडालाई पनि सिँगारीकन
थोरै नै लिएर
हतियार कड्काई
लगाम फड्काई
बराबर चड्काई
रोकेर बलले हिनहिन पारी
टापले चञ्चल जमीन फारी
पदातिलाई कविका गाना जोशका सुनाई ।
"आर्यकी काली"
जै महाकाली !
शब्दले आकाश धन्धन चाली
तरवार नङ्गा झलझल ज्वाली
बजाई कन्झन् पारेर झयाली
दुश्मनलाई दिई अनेक गाली
दश वीर मार्छ भनेर कहिले
लाएको टोपी भुइँमा फाली
शङ्खको ध्वनि निकाली
तुरही बाजी धूं धूले ज्वाली
वीरको हृदय ।
अड्दथे फौज तरबार ढाली
लहर जस्ता समुद्र चाली
पछाडिबाट आएर मिल्दै
गर्लान् प्रलय ।

(४)
हिन्दूको फौज अस्मेल ठूलो
उडाउँछ आकाश भरेर धूलो
उर्लाई गर्जन ।
समुद्र जस्तो गडगड बाढी
कोलाहल ठूलो मच्चाई राडी
म्लेच्छका मुटु थर्काईकन
शरमा वर्षन ।